WZAWZDB

Lieve vrienden, 

Door het Covid19 virus in ons land, is mijn echte passie, heel bewust naar achteren verschoven. 

Verbannen, weg, foetsie. 

Ik wil en kan er niets over zien en horen. 

Toch is er veel om te doen geweest. Maar het is afgelopen, uit. 

Weg is het ritme. De agenda bijhouden.

Rekening houden met, afspraken maken. 

Discussies, voorspellingen. Het gissen, het onrecht. 

De huiselijke gesprekken. 

Er zijn door anderen beslissingen genomen, waardoor ik het nog meer naar achteren geschoven heb. 

We missen thuis een gespreksonderwerp. 

Nooitgedacht, dat dit ooit zou gebeuren. Mijn passie geblust, met één klap. 

Gewoon uitgedoofd. 

Praat me er niet van. Wat er speelt, hoe het gaat. 

Wanneer komt het weer terug? 

Komt het ooit weer terug? 

Ik hoop het. 

Hoewel ik eerlijk gezegd, het te snel kloppen van mijn hart, de zenuwen en het in bed alles nog eens meemaken niet mis. 

Het verdriet ook niet. 

Wel mis ik de euforie, die er zo dikwijls was. 

Mijn leven was als een golvende zee, aangewakkerd door de adrenaline in mijn lijf. 

Ik schrijf was, want het is nu als het rimpelloze oppervlak van een meer. 

Gewoon zonder stroming. Niet eens een voortkabbelend beekje. 

Alles verloopt gladjes. Zonder de pieken en de dalen. 

Ik mis het niet eens. Het is weg. 

Maar ik hoop dat het op zeker moment weer terugkomt. 

De gekte in mijn hoofd. Dat ik weer die idiote bijna bejaarde vrouw ben, die scheldend en zingend met haar passie bezig is. 

Ooit. Als het allemaal weer anders is en alles weer mag. 

Dan hoop ik dat het vuur in mijn lijf weer oplaait. 

Dat ik weer uit volle borst zal zingen. 

Dat ik zal schrijven: WZAWZDB!!! 

Dat ik dat voluit schreeuw. 

Dat de bal weer rolt en mijn dappre rood- witte helden weer de pannen van het dak spelen. 

Dat er maar één stad, één club is. 

Mijn passie. 

AJAX Amsterdam 

Met hoopvolle groet, 

Rietje Stelder