Lieve vrienden,
Afgelopen woensdagavond zag ik online een foto van onze koning en koningin.
Een echtpaar, dat zich lekker goed gekleed had voor een avondje naar het theater.
De koning in kostuum met overhemd en das, de koningin in een prachtige japon, met mooie open schoenen, hoge hakken. Kortom een perfect plaatje voor een avond uit.
Tenminste, naar mijn bescheiden mening. Ik vind dat perfect, maar ik ben niet meer van deze tijd, vrees ik. Manlief en ik hebben menig voorstelling in de schouwburg of het theater bezocht. Altijd vooraf samen een hapje eten in de stad.
Voor een theaterbezoek gaan we meestal naar Amsterdam.
Toen we nog twintigers waren altijd naar cabaretvoorstellingen. Donkey Shocking was wel favoriet. In Tingel Tangel aan de Nieuwezijds. Later hadden we een abonnement in de schouwburg van Velsen.
De afgelopen jaren gaan we nog dikwijls naar DeLaMar en Carré.
Heerlijk een avondje genieten van het verzetten van de zinnen en van elkaar.
Nu denkt u misschien, dat er in Beverwijk ook een theater is, dus waarom niet daarheen?
Nou, als wij uitgaan, willen we uit zijn.
Wij houden ervan ons dan netjes te kleden. Tenue de ville, zal ik maar zeggen. Jasje dasje, japon, mooi schoentje.
Kom je in het Beverwijkse theater, dan is men gekleed in hetgeen men al de hele dag aanhad. Daar lijkt het tenminste op. Zo, nog effe langs het theater.... Kan wel zo. Ga ik me toch niet voor omkleden? Jeans, T-shirt met lange mouwen, gympen. Geen aardigheid aan. Niet het uitgaanspubliek, dat ik gewend ben, zal ik maar zeggen.
Wat is het nou voor moeite om er even een appetijtelijk plaatje van te maken?
Gewoon leuk om in de spiegel te kijken en te denken: ik mag er zijn!
Ook in Amsterdam is er verschil in de kleding van het publiek in de diverse theaters. Voor het Concertgebouw “kleedt ”men zich. Ingetogen chique.
Voor het DeLaMar ook, maar dan net iets meer van deze tijd. Precies, zoals ik het zelf doe. Jurkje (nou ja, zeg jurk), mooi schoentje, jasje dasje.
Kleding in Carré daarentegen, is weer lekker, zo uit het werk vandaan.
Wij zitten in Carré altijd Loge. Als we uitgaan, gaan we goed. Dus dat doen we dan ook. We hebben dan toch dat beetje luxe gevoel, zal ik maar zeggen. Echter, de laatste keer dat we er waren zat bij ons in de loge een vrouwelijk echtpaar. De ene “dame” haalde in de pauze een spiegeltje met pincet uit de rugtas en ging haar kin zitten plukken. Echt waar!!! Op zekere leeftijd is dat nodig, maar niet in het theater!!!!!!!!Gek mens!! Het is niet voor andermans ogen!
Wij zijn daar een avondje uit en dan wil ik zoiets niet zien. Pfffff.
Misschien ligt het aan de voorstelling hoor. In Carré gaan we altijd naar Herman van Veen. Als het afgelopen is, geeft hij nog een toegift van minstens een half uur. Ieder jaar weer. Verveelt nooit.
En daar komt gewoon een ander publiek op af dan op bijvoorbeeld de Kersentuin of Doek, van Maria Goos. Of Who is afraid of Virginia Wolff.
Gaat het mij nou alleen om uiterlijk? Nee, maar het feestje is veel leuker, als je de juiste kleding aan hebt. Zo heb ik het ooit van mijn vader en moeder geleerd. Dat deed je gewoon.
Maar goed, gisteren gingen onze majesteiten een avondje uit en ze hadden zich erop gekleed. Ze gingen naar het theater met 28 andere toeschouwers. Na afloop namen ze gezellig deel aan een nabespreking met acteurs, regisseur en andere aanwezigen.
En ik zag vandaag de plaatjes waarop ze tussen de andere bezoekers te zien waren. Die kwamen gewoon, zo van het werk. Spijkerbroek, gympen, T-shirt.
Overal maling aan. Een dame had zowaar een jurkje aangetrokken. De verkoopster zei: “Leuk, met een sneakertje eronder”. Zegt ze tegen iedereen. Dat geloofde die dame. Kijk in de spiegel mevrouw. U heeft oogjes. Geen pan mens, geen pan!!! Dat zegt mijn schoenhersteller daarover uit puur eigenbelang, maar hij heeft gelijk.
En ons mooie koningspaar zat ertussen. Het zijn net mensen. Maar wel lekker goed gekleed.
Voor wie? Voor elkaar!
Met hoopvolle groet,
Rietje Stelder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten