Lieve vrienden,
Soms komt zomaar de inspiratie voor een lariekoekje in mijn mail.
Een goede vriendin stuurde mij een gedichtje van Jos Brink.
Ik was altijd fan. Van zijn musicals, zijn shows, zijn televisieprogramma’s.
We hebben zo heel wat tv-iconen de revue zien passeren.
Toch maakten er maar weinig zoveel indruk. Willem Ruys en Jos Brink, zijn ex aequo geëindigd op nummer één in mijn top drie.
Waarschijnlijk door hun kostelijk gevoel voor humor of hun charisma. Ik kan het niet zo snel verzinnen. Maar wat heb ik van ze genoten.
Schaterlachend zaten we voor de tv. Waar Willem Ruys behalve op tv, excelleerde in het radioprogramma “Langs de lijn” (u begrijpt dat ik daar vaak naar luisterde toen Hilversum 3 nog niet bestond laat staan Fox sport een tv-kanaal was) was Jos Brink ook geregeld een zeer begenadigd voorganger in de Duif, een kerk op de Prinsengracht in Amsterdam waar de oecumenische gemeenschap de zondagsviering hield.
Dat deed hij uiteraard fenomenaal, zoal alles van hem perfect was. Totdat het misging en hij zelfs de hilarische chaos, die op zo een moment ontstond, tot een perfecte puinhoop maakte.
Zijn schaterlach en zijn letterlijk wegpinken van de tranen van het lachen, staan in mijn geheugen gegrift. De spontane kus aan toenmalig koningin Juliana....
Jos Brink, met z’n kroepoekje (Femke, dikke neus!!!!!) Sandra Reemer.
Ach, het waren onvergetelijke tijden.
Het brengt me allemaal even terug naar de tijd, waarin geluk heel gewoon was.
Ook daar is weer een geweldig televisieprogramma over gemaakt. Maar daarin speelde Jos Brink geen rol.
Jos was onze nationale ‘knuffelhomosexueel’.
Als het over homoseksualiteit ging, werd Jos erbij gehaald en naar zijn mening gevraagd. Hij wist altijd de spijker op de kop te slaan.
Ook was Jos Brink een gedichtenschrijver en het volgende gedicht wil ik jullie niet onthouden. De tekst van Jos is heden ten dage nog steeds toepasselijk.
BIJBEL
Ik heb een bijbel thuis, daar lees ik weleens in.
En altijd komen er weer vragen bij mij boven.
Nou ja, ik ben niet sterk in kerk en in geloven.
Maar ik ken een dominee, die is dat net zo min.
‘k Pak soms het boek der boeken even uit de kast
En denk dan: waarom zou de wereld nog steeds ziek zijn?
En waarom moet de paus toch persé katholiek zijn?
En zijn de Tien Geboden niet meer waardevast?
Ik heb een bijbel thuis en dan lees ik verrast
Van heb je naaste lief, niet stelen en niet moorden.
Je vraagt je af: waarom toch blijven het maar woorden
En waarom worden woorden nooit eens toegepast.
Het zal wel simpel van me zijn, maar toch is toen
Die ene man, niet dom geboren, dom gebleven.
Meneer van Nazareth zei toch hoe je moest leven.
Hoe je moest omgaan met elkaar, wat je moest doen?
Het gaat nog steeds om macht, het draait nog altijd om de poen.
En ik een beetje meer dan jij, dat zal zo blijven
Dat ondervinden dus miljoenen aan den lijve
En ondertussen geeft de paus hun grond een zoen...
Ik ben geloof ik geen belijdend christen
En daarom kan ik zulke dingen niet behappen.
Maar wat er staat is toch voor iedereen te snappen.
Ik heb een bijbel thuis. Daar lees ik weleens in.
Jos Brink
Verplaatsen we deze tekst naar het nu, dan is er toch helemaal niets veranderd en is deze tekst gewoon nog, juist in deze tijd, actueel.
Want mijn hemel, wat doen mensen elkaar aan.
“Men” heeft het lef, onze geschiedenis te willen herschrijven in twee weken tijd.
Soms zie ik zeer recente beelden van mensen, die Joodse mensen in New York uitschelden en met z’n allen te lijf gaan. Zie ik het antisemitisme in Brooklyn opleven. Omdat de Joodse gemeenschap daar, meer geld heeft dan degenen die hen discrimineren.
Wanneer ik die beelden zie, voel ik mijn tranen komen.
Geldt discriminatie waartegen geprotesteerd wordt alleen voor huidskleur??????
Hebt uw naasten lief!
De tien geboden kunnen wat mij betreft nu wel bij het oud papier.......
Met hoopvolle groet,
Rietje Stelder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten