Lieve vrienden,
Je hebt gesolliciteerd bij de gemeente naar een baan als handhaver. BOA, buitengewoon opsporingsambtenaar. Leuke baan, denk je. Lekker buiten. De boel in de gaten houden. Af en toe een bekeuring uitschrijven. Altijd met z’n tweeën. Gezellig. Praatje hier, babbeltje daar.
Ruzietje sussen...
En dan breekt de Corona uit.
Alles dicht. Niks buiten lopen, babbeltje maken.
Handhaven!
Er is geen mens op straat, auto’s komen nauwelijks van hun plaats. Men zit thuis, dus met de bekeuringen is het ook al niks. Dan komt er een versoepeling van de regels.
Men mag naar buiten, als men maar anderhalve meter afstand houdt van elkaar. Lijkt een makkie. Alle restaurants, musea en openbare gelegenheden zijn gesloten. Men werkt van huis uit.
Maar dan wordt het, als ware het een geschenk uit de hemel, mooi weer.
Iedereen wil naar buiten. Naar de parken, naar de stranden. Met trein en tram.
Er staan overal rijen. Men zit bij elkaar te picknicken in het park. Op anderhalve meter afstand van elkaar? Echt niet. En jij bent handhaver. Dus je moet erop toezien dat alles volgens de regels gaat. Maar dat gaat het natuurlijk niet.
Je probeert de mensen aan te spreken op hun gedrag. Daar heb je een opleiding voor gevolgd. Maar je krijgt een grote mond van iemand.
Je hebt dienst op het strand. Weer heeft iemand een brutale grote mond tegen jou.
Je blijft rustig, want je bent handhaver. Je gooit er een paar oneliners tegenaan, maar je wordt uitgedaagd. Je hebt geen wapen, geen wapenstok, geen pepperspray, alleen het apparaat om een proces verbaal op te maken.
Je bent verbaal sterk, maar het uitdagen wordt treiteren. Je wordt gesard en op de proef gesteld. Dan schreeuwt een jochie: “Pak me dan”. Je kunt je niet langer beheersen en je springt erop af. Je grijpt hem vast om hem af te voeren naar de politie. Z’n jeugdige vriendjes bespugen je, trappen je en slaan je.
Je valt op je gezicht. Tanden kapot. Je vlucht samen met je collega. De jeugdige menigte gaat los op je. Kinderen zijn het nog. Zelf heb je ook kinderen.
Jouw collega’s protesteren, omdat jullie je wapenstok in de locker moeten laten. Jullie willen de stok gebruiken om je te verdedigen.
Het mag niet van de minister. Probeer het op te lossen met praten, zei hij.
Met deze gebeurtenissen in jouw hoofd en in de wetenschap dat de terrassen en restaurants in heel Nederland weer open mogen, houd jij je hart vast. Drank in de man, wijsheid in de kan...
De middelbare scholen en universiteiten beginnen weer en de treinen gaan weer normaal rijden. In het openbaar vervoer moeten mensen verplicht een mondkapje dragen.
Men moet overal anderhalve meter afstand houden. Dit is het nieuwe normaal en moet gehandhaafd worden......
“Maar even verderop staan zeker 5000 mensen op een kluitje?” “Ja, die demonstreren en dat is hun grondrecht”.
Jij hebt gesolliciteerd bij de gemeente Amsterdam naar een baan als handhaver.
Je werd aangenomen...
Met hoopvolle groet,
Rietje Stelder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten