Vergeetachtigheid

Lieve vrienden, 

Vergeetachtigheid. 

Het sluipt er zomaar in. Heel langzaam. 

Eerst merk je het niet. Dan hoor je iemand iets zeggen en denk je: “huh?” 

Wanneer vergeetachtigheid overgaat in achterdocht, wees dan op je hoede. 

Soms is het erger, als iemand het nog een beetje weet, dan wanneer diegene het helemaal niet meer weet. 

Als partner, zoon of dochter, ben je machteloos. Het kost bijna evenveel moeite om ermee om te gaan, als dat het kost om het te accepteren. De worsteling van degene die vergeetachtig is, wordt vaak overschaduwd door het onbegrip bij familie en vrienden. Zo verdrietig allemaal. De vergeetachtigen weten het ook lang te verbloemen. Ze verzinnen dingen, om het verhaal in hun hoofd kloppend te maken. 

Het verhaal, dat in z’n totaal verteld wordt, lijkt helemaal waar te zijn, voor vreemden. 

Het verhaal van de vergeetachtige, die vertelt zelf boodschappen te halen en iedere avond lekker te koken, klinkt heel logisch voor de buitenwereld. De familie weet, dat er geen fornuis of kookplaat is en het eten op de kamer gebracht wordt. Zo kan het door iedereen lang met de mantel der liefde bedekt worden. 

Maar op zeker moment worden de partner of kinderen radeloos. Checken bij elkaar wat er gezegd of gedaan is. Zoeken zich kapot naar de verdwenen portemonnee, die tussen de oude kranten verstopt zit. Schrijven alles op in een agenda. 

Maar ach, de vergeetachtige is allang vergeten welke dag of datum het is. Ook al geeft een grote klok dat aan. Er wordt niet meer op die klok gekeken. 

Ook de seizoenen gaan aan de vergeetachtige voorbij. Een zomerbloesje in de winter, is niets om je druk over te maken. Toch kan de familie het vaak niet laten, het decorumverlies van de vergeetachtige te corrigeren. Het is vreselijk om in deze situatie te zitten en soms is het om wanhopig te worden. Het is fijn als iedereen in de omgeving zich bewust is van de fantasieverhalen. Zo voel je je niet meer aangekeken op iets, dat helemaal niet waar is. Probeer er niet tegenin te gaan en niet boos te worden, al is dat nog zo moeilijk. 

Het is een akelige manier van oud worden. Sommigen hebben geen idee, anderen weten er helaas alles van. 

Gelukkig kan ik mij precies herinneren hoe iemand heet en wanneer iemand jarig is. 

Ook iets geks, ik weet altijd ook nog wat ik voor kleding aanhad bij een gebeurtenis. 

Als ik oud mag worden, hoop ik dat ik bij de les zal blijven. Helaas kunnen wij hier niet voor kiezen. Want gezond van lijf en geest oud worden, hoopt iedereen. 

Ik hoop echt, dat ik niet vergeetachtig word, maar soms, als ik voor de kast sta en geen idee meer heb, wat ik wilde pakken, denk ik…. Het zal toch niet???? 

Laat staan als ik vergeet mijn make-up voor het slapengaan te verwijderen. 

Met hartelijke groet, 

Rietje