Lieve vrienden,
Hoor de wind waait door de bomen......
Ik ga het natuurlijk niet over Sinterklaas hebben, maar wel over de wind. De harde wind, die een paar dagen aan onze kust waaide.
Vele mensen zijn bang voor onweer, ik ben bang voor storm.
Als klein meisje werd ik heel onrustig van storm. Zoals jullie weten woonden we altijd twee maanden in Wijk aan Zee en als het hard stormde, was er een demonstratie of oefening met de reddingsboot. Getrokken door paarden en later door een tractor werd die boot naar het strand gebracht.
De stoere redders, gehuld in oliepakken gingen met de boot te water, tegen de hoge golven in.
Die golven boezemden mij ontzag en angst in.
In mijn koortsdromen, kwamen altijd de hoge golven voorbij. Gillend werd ik wakker.
Zo op het strand met papa en mama naar de reddingsboot kijkend, voelde ik het zand langs mijn dunne blote beentjes striemen. Als messen......
Opeens, al schrijvend wordt mij duidelijk, waar de angst voor scherpe golven vandaan komt.
Toen wij nog maar net getrouwd waren, woonden we in een flat op de vijfde verdieping.
Tijdens een noordwester storm, waaiden van het hele flatgebouw alle ramen uit de sponningen naar beneden.
De grote scherven stonden rechtop in de vloer.
Nooit meer heb ik rustig geslapen in die flat. Al was het slechts windkracht 6, wij legden de matrassen in de woonkamer, achter een kastenwand.
Wanneer ik beelden zie van een orkaan, ergens ver weg, krijg ik het gevoel of mijn keel dichtgeknepen wordt.
En nog steeds..... zwiepende takken, regen die de ramen geselt.... verschrikkelijk.
Vanmorgen stond mijn balkondeur van de slaapkamer open. De vitrage waaide de kamer in.
Opnieuw bekroop mij een gevoel van angst.
Ik weet dat ik, als de komende dagen de temperatuur omhoog gaat, verlang naar een beetje wind.
Gisteren dacht ik: Hou op! Ik kan er niet meer tegen.
Hoor de wind waait door de bomen... Wat een rot liedje.
Groetjes,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten