Lieve vrienden,
Gisteren waren we uitgenodigd voor een lunch in Overveen.
Een lunch van half één tot half vijf.
Hoe heerlijk.
Buiten op het ruime terras aan een duinmeer.
Twee zwanen zwommen rond en langs de rand van het meer stonden de dotters en ereprijs te bloeien, tussen het riet. Kwikstaartjes vlogen af en aan. Een waar paradijs.
En wat werden we weer in de watten gelegd. Het was een geslaagde middag. Ongevaarlijk, want op afstand en buiten. Met onze eigen kinderen.
Gelukkig was het weertechnisch gezien, precies goed.
We hebben ook erg gelachen, want ons schoonkind is wel heel grappig hoor. Ze doet dingen, die wij niet bedenken, maar zij wel. En dan ook doen hè. Heerlijk. Een soort vrouwelijke uitvoering van Pietje Bell.
Op de terugweg reden we langs een pannenkoeken restaurant. Naast het terras waren trampolines, vol met springende kinderen.
Dat zijn de dingen waar ik door getriggerd word om mijn gedachten op hol te laten gaan. Daar denk ik dan iets over.
“Kijk”, zei ik tegen schoonkind, “onbeperkt pannenkoeken eten”. .......
En ja hoor, het kwartje viel meteen.
Hoe oud ben je nu? Oooh zo oud al.... tsja.
Om de file te ontwijken reden we nog even over het kopje van Bloemendaal en na een heerlijke middag, zit ik nu dit stukje te schrijven.
Een plezierig uitje, een ware traktatie.
Nu lekker uitbuiken en vanavond alleen nog een kopje koffie.
Het leven is mooi en ik voel me echt een gezegend mens.
Zelfs als het Corona virus nog steeds rondwaart.
Met hartelijke groet,
Rietje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten