Lieve vrienden,
Gebruiksaanwijzingen en bijsluiters….
Ik lees ze niet. Het eerste brengt me nog weleens in de problemen, want dan zit ik opeens met mijn vingers tussen de mixer, ofzo.
Door het niet lezen van bijsluiters, heb ik ook niet op voorhand al last van bijwerkingen. Want als je weet dat je er buikpijn van kunt krijgen dan krijg je dat natuurlijk.
Ik kijk op het etiket, hoe vaak ik iets in moet nemen en als ik klachten krijg, kijk ik een enkele keer op de bijsluiter.
Meestal staat boven mijn klacht: Zeer Zelden.
Maar dat zit geloof ik in de familie. De rare bijwerkingen van medicatie komen ons van altijd toe.
Neven en nichten van mijn vaders kant, is hetzelfde lot beschoren, weet ik inmiddels. Genen!!!!!
Er is één bijwerking, die bij mij altijd problemen veroorzaakt.
En juist die bijwerking wil ik niet.
Zo kreeg ik drie dagen geleden een pilletje aan mijn dagelijkse portie chemisch afval toegevoegd.
Bij de apotheek noem ik de grote plastic tas vol pilletjes, mijn survivalpakket.
Echt, ik ben gezond, maar dat gaat niet zonder slag of stoot.
Goed een nieuw pilletje dus.
Al een uur na het innemen van de eerste dosering werd ik een beetje akelig. Toen ik ‘s avonds in mijn bed lag, vreesde ik het ochtendgloren niet te zien.
Maar toch doorgezet en het ging na het derde pilletje beter.
Een enkele verandering in de dagelijkse gang van zaken, maar soit.
Vanmorgen stapte ik welgemoed op de weegschaal.
Zwaarder, dan op de eerste dag van mijn dieet.
Ik stapte er weer af en weer op.... Geen verschil.
Eenmaal beneden, besloot ik de bijsluiter toch maar eens te bekijken.
Ja hoor. Daar stond het, nog net niet vetgedrukt. Gewichtstoename......
Achterstevoren biddend stond ik met het papiertje in mijn hand.
Laat dat nou net die ene bijwerking zijn, die ik niet kan en wil hebben. Ik zou er bijna moedeloos van worden.
Maar het is zoals het is. De klacht, waarvoor ik het medicijn kreeg, is over en het medicijn is levenslang, maar zo kan ik weer even mee.
En ach, die paar pondjes?
Die bootcamp ik er wel af.
Maar dan wel in een volgend leven. Dan ga ik marathons lopen of kan ik misschien heel goed vliegen.
Maar vandaag is het zaterdag en vanavond mag ik een taartje.
En als jullie nu denken, het is toch zondag? Klopt, maar dit verhaaltje schreef ik gisteren.
Met hartelijke groet,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten