Lieve vrienden,
Al dikwijls schreef ik over onze tuin en ook over het kroost van Dexter en Dextra.
Waar ik nog niet over schreef is de pruimenboom op ons terras, die ons op warme dagen van schaduw voorziet.
Die boom wordt een beetje oud en onze hovenier zou zeggen: “hij heeft het moeilijk”.
Andere jaren zaten er heel veel mooie sappige Reine Victoria aan. Dit jaar waren de vruchten met een lampje te zoeken.
Nu wil het geval dat deze boom by far, de favoriet is van manlief.
Met het dieprode blad en de paarse vruchten is het ook een plaatje. Mijn man vindt die pruimen heerlijk. Ik niet zo.
We hadden uiteindelijk 3 pruimen, die tot wasdom kwamen.
Zelfs met de storm van vorig weekend, bleven ze hangen. Ze groeiden en groeiden.
Maar pas in September zijn ze op smaak.
Ooit, op 9/11 was ik pruimenjam met Calvados aan het maken, toen......
Het werden een soort gomballen en ze eindigden in de vuilnisbak. Was niet meer belangrijk ook.
Nu hingen de drie te stralen.
Gisteren hoorden we het kroost van Dexter en Dextra kwetteren, vlakbij ons huis.
Ik dacht dat ze de mierennesten aan het vernietigen waren.
Maar toen ik ze vanmorgen op de tuintafel zag scharrelen, wist ik, dat ze iets anders deden.
Met twee zaten te ze pikken in DE pruim.
De mooiste, de grootste. Afgevallen.
Manlief wandelt met de hond en straks zal ik het moeten vertellen. Dat boeit toch niet, zou je denken?
Nou, voor mijn man wel.
Zijn tuin, zijn boom en zijn pruim.
Al koop ik een kist vol voor hem, niet één is zo lekker als die van zijn eigen boom.
Ik denk dat ik het maar niet vertel. De pruim heb ik in de border gegooid.....
Met vriendelijke groet,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten