Lieve vrienden,
Gisteren had ik het er al over. De techniek van de telefoon, internet en al die bijzonder handige dingen van de tegenwoordige tijd.
Mijn schoonmoeder maakte nog mee, dat er voor het eerst een passagiersvliegtuig de lucht inging.
Wij maakten onder andere de uitvinding van de televisie mee, van het plastic, een product waarover binnenkort in Europabelasting betaald moet worden, de computer, de mobiele telefoon. Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
Ja, allemaal meegemaakt. Door ons allen.
Tegenwoordig staat de techniek voor niets. Het probleem is nooit zo groot of er wordt een oplossing voor gevonden. En dat is andersom ook zo. Want sommige mensen verzinnen bij iedere oplossing wel een probleem.
Maar nu is mij toch iets overkomen.... Een wonder. Echt, heus.
Op mijn telefoon zit een spellingscontrole. Deze verzint de woorden waar ik bij zit. Serieus. Dat probleem kennen we waarschijnlijk allemaal.
Maar wat mij gisteren toch gebeurde.......
Heb ik mijn Lariekoekje verstuurd, verschijnt er een berichtje: ‘Lees het nog eens terug, ik moest zo hier en daar wel even grinniken’. Dat geloof je toch niet?
Echt de hedendaagse techniek met uitroeptekens!!!
Geweldig. Dit was geen Siri, want ik had de heilige Siri niet aangeroepen.
Nee, het was een ingebouwde corrector. Dat is zo een iemand, die je fijntjes wijst op gemaakte fouten.
En er dan ook nog enkele kanttekeningen bij plaatst en vraagt of het laat was en er misschien een drankje te veel genuttigd was.
Het heeft mij behoed voor het openbaar plaatsen van mijn Lariekoekje met fouten.
Alle gekheid op een stokje, zij en ik denken en doen vaak hetzelfde. Zij is een soort van alziend oog in mijn blinde vlek. Met dezelfde geboorteplaats en beiden neergestort in de regio Kennemerland, zijn wij een soort Suurbier en Krol, Knabbel en Babbel, Johnny Jordaan en tante Leen, Waldorf en Statler.
Dan laat ik natuurlijk in het midden, wie wie is, anders krijgen we dat weer.
Nee, met Cor de Commaneuker, zoals ik haar maar zal noemen heb ik de klik, die ik met enkele van mijn trouwe lezers heb.
Zoals ik die ook heb met K.K. te L.
Gieren om dezelfde dingen en janken om een dier, zak maar zeggen.
Wat heerlijk, dat er in deze wereld mensen zijn die net als ik het leven met een korreltje zout nemen. Bij wie de humor hen op de been houdt.
Die altijd weer het zonnetje door zien breken na een hevige donderbui.
Die zomaar op de vroege morgen zitten te huilen van het lachen, om de tranen van hun verdriet te verbloemen.
Mensen, die in mijn hart zitten en er nooit meer uitgaan.
Mensen die met hun eerlijkheid dat plekje verdiend hebben.
Mensen waar ik van hou.
Met hartelijke groet,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten