Kleinhond

Lieve vrienden, 

 

Meerdere en soms mindere dagen, passen wij op de hond van onze zoon. 

Inmiddels een puberende hond. 

De afgelopen 35 jaar hebben we onafgebroken zelf honden gehad. 

Toen wij onze laatste hond in januari moesten laten inslapen, stond één ding vast. 

Nooit meer een hond voor ons en in ieder geval geen pup meer. 

Het opvoeden zagen we absoluut niet meer zitten. 

Onze schoondochter wilde heel graag een hond, maar als beiden werken is dat eigenlijk geen optie. 

 

Maar schoondochter regelde van alles om het door te kunnen zetten. 

Toen kwam de Lock down en de Corona pup was snel uitgezocht. Tot 1 mei zorgde onze schoondochter zelf voor het hondje. 

Er waren veel regels. Een puppy cursus werd gevolgd en ach, we waren natuurlijk allang van het beest gaan houden. 

Dus het beestje hoefde van ons niet naar de honden crèche. 

Meerdere dagen in de week passen we nu op. Makkie, dachten we. 

 

Maar het ras is niet af te beulen. Normaal drijven ze schapen, de bordercollies. 

Dus ze loopt voortdurend naar alles te kijken en is steeds op haar hoede. 

Bij het uitlaten, wat ik zelf niet kan, blaft en piept ze de straat bij elkaar. Uit puur enthousiasme. Ook trekt ze heel hard aan de riem. Maar een gentle leader is niet diervriendelijk. Uit ervaring weet ik dat een harde schreeuw wel werkt. Want enthousiast als ze is klapt ze met het koord van haar favoriete speeltje bijna dagelijks een bloeduitstorting in mijn onderbeen. Een luide “Au” roep helpt en betekent einde spel. 

 

De puppy is inmiddels een behoorlijk sterke puber en er is moeilijk iets af te leren, want ze is absoluut niet geïnteresseerd in een koekje of ander voer. 

Zodoende kun je haar niet belonen, als ze iets goed doet. Straffen mag niet van haar bazen en mensenvoer ook niet. Jammer, want een snippertje kaas doet soms wonderen. 

 

Als ze onderweg is naar de poort om te gaan wandelen, neemt ze een hapje uit de bladeren van de enorme hosta in de grote pot. Op neushoogte. Alle onderste bladeren hebben zodoende een rafelrandje. 

Ook de hortensia naast de voordeur wordt geregeld van een bloem ontdaan. 

Gisteren meldde onze zoon, dat een vervolgcursus toch wel noodzakelijk is. 

Nou, dat lijkt ons ook een goed idee. 

 

We hebben geen kleinkind, maar een kleinhond. Wel de lusten, maar niet de lasten hè. Maar op onze kleinhond zou eigenlijk een Uitknop moeten zitten. 

Na vier dagen zei ik tegen manlief: “Het is leuk als ze komt, maar wel fijn dat ze ‘s avonds weer naar huis gaat”. Dat zei mijn moeder ook. 

 

En met dat in mijn achterhoofd denk ik: “Rie, je wordt oud”. 

 

Met hartelijke groet, 

Rietje