Lieve vrienden,
Wanneer je aan het lijnen bent, heb je soms visioenen.
Zojuist zag ik, vlak langs mijn gezicht, mini krentenbollen langs huppelen.
Ze maakten steeds een sprongetje als ze recht voor mijn neus waren, zodat ik net mis hapte. Valsspelen, noem ik dat.
Het zijn zo van die simpele dingen. Afgelopen zondag tenslotte culinair verwend.
*Dus zeur niet! Het blijft geen feest.
Maar ik ben niet aangekomen....
*Ja, maar ook niet afgevallen toch?
Nee, nou…Meer dan een ons in de week hoeft toch niet?
*Nee, natuurlijk niet. Wie het kleine niet eert, is het grote niet.......
Ja, nou weet ik het wel.
Ik doe toch mijn best? Minder eten kan niet. Echt niet. Geen wijntje, geen snoepje.
*Ja, maar je moet bewegen!!!!!
Tuurlijk. Je ziet toch wat ik ‘s morgens voor toeren uit moet halen om die zenuw een beetje ruimte te geven, zodat hij zich tussen mijn verzakte wervels uit kan wurmen?
*Jawel....maar uh…”
Oh, niet genoeg bewogen?
Nou, ik vind de badkamer helemaal droogmaken na het douchen ook wel beweging hoor.
Oh, nog dingen doen, die ik anders niet doe?
Ik doe mijn best.
*Nou ja, zelf weten, maar zeur dan niet.”
Ik zeur al niet meer hoor.
Ik neem wel weer kaasblokjes met tomaatjes en kipfilet.
Nou je zin? Zometeen doe ik twee rondjes door de tuin. Peren gooien met de hond.
En dan roept manlief:
Lieverd, zo gek…er dansen krentenbollen over de tafel!!!!!!
Grrrrrrrr.
Groetjes,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten