Dieet

Lieve vrienden, 

Vroeger zei ik: ”later als ik groot ben.......”

Nu zou ik dat ook wel willen zeggen. Dan aangevuld met: dan ben ik lang en slank. 

Ik ben inmiddels wel groot, maar kort en veeeeeel te zwaar. Dus ben ik begonnen met lijnen. Dat langer worden zit er niet in, want ik ben al 9 centimeter in elkaar gezakt. 

Maar afvallen moet, wil er nog een later komen. Geen aardappelen, rijst, pasta of brood meer. Geen crackertje. Niks, nada. Dinsdag aten we zalm in folie met groenten. 

Nou ben ik al geen fan van zalm. De gerookte van de super, die olieachtige bleke, vind ik helemaal niet lekker. “Willy dat vind ik gooj” zou onze majesteit, van Argentijnse komaf, zeggen bij Lucky tv. 

Soms krijg je weleens een toastje met zulke zalm. Griezelen, een kauw, doorslikken en weg. Volgende rondje slaan we over. Nee, dank je...

De zalmmoot die we hadden was gestoofd samen met de groenten in de oven. 

Nou, twee happen en ik voelde mijn speekselklieren protesteren. 

De zalm heb ik overgeheveld naar het bord van manlief en de groenten heb ik opgegeten. Dat ging me niet meer gebeuren. Voor mij geen zalm meer. Never. Niet gestoofd, niet gerookt. Voor de lunch had ik plakjes gegrilde kip en 5 blokjes kaas. Dus het was karig. 

Vanaf nu alleen nog maar dingen die ik echt lekker vind. 

Het is gelukt hoor. Heerlijk bloemkoolgoreng samen met een pak nasigroenten gewokt met een gebakken ei erop. Gewoon de kruiden gebruikt die ik altijd gebruik en het was erg lekker. Morgen courgettespaghetti met Bolognese saus. Of broccoli-kaas kroketten. Ook dat wordt smullen. Maar oh, ik hoop zo dat het nu aanslaat. 

Tien jaar geleden is het me gelukt om op dezelfde manier 22 kilo af te vallen. Toen was ik klaar voor later, dacht ik. Maar onderweg naar later, kwamen, dankzij de farmaceutische industrie dezelfde kilo’s er weer bij. Met rente. Gelukkig bleef ik dankzij die pillen ook in leven, dat dan weer wel, maar ik baal van dat gewicht, want daardoor krijg ik weer andere klachten. Nu wil ik dat overgewicht dus weer kwijt. Het is binnen enkele jaren de zoveelste poging. Het lukt mijn lijf niet om af te vallen. 

Bij alles wat ik in m’n mond stop, roepen mijn vetcellen: Jippie!!! Aanvalluh!!!!!!

Maar het moet en het zal. En nee, dit is niet een keto dieet. Want m’n dagelijkse kiwi kan ik niet weglaten. Maar verder: streng. Nu realiseer ik me wel, dat ik nu leef en het vandaag lekker moet hebben, maar toch doe ik nog een poging. 

Het moet. Dus samen met m’n dieet ga ik op weg naar later. 

Alleen m’n taartje op zaterdag blijft. Want stel je voor, dat later eerder komt…. 

Dus ik houd jullie op de hoogte. Zeg nou niet, dat het niet hoeft (al denken jullie, het werd tijd, ik hoor het hoor!!) want het is echt nodig. 

Dus ik doe mijn best. Dan hoop ik dat ik over een aantal maanden kan zeggen: 

Verrimp, ik krimp. 

Met tevreden groet, 

Rietje