Lieve vrienden,
De intelligente lockdown, waar we nu middenin zitten begint zowaar een beetje te wennen.
Iedere dag hetzelfde, geen wekker, geen ritme, geen agenda. ‘s Avonds hetzij gewone tv, hetzij Netflix.
Stuurt zoonlief een berichtje: zijn jullie vanmiddag thuis?
Nee, we zijn naar de bioscoop en gaan daarna ergens een hapje eten...Tuurlijk zijn we thuis!! Anderhalve meter koffie dan maar? Twee meter kan ook. Ruimte genoeg.
Het is bijzonder dat we dit meemaken. Wanneer je je angst geeft aan degenen, die zo luid zingen, dat ze die van je willen hebben, dan is het eigenlijk best aangenaam.
Er ontstaat zowaar een nieuwe beschaving. Het nieuwe afstand houden vind ik ook wel fijn. Geen drie zoenen, geen handen schudden.
Ik deed toch altijd al een stapje opzij, als iemand te dichtbij komt.
Niets moet, alles wat je extra doet is gezellig.
De tafel mooi dekken, kaarsje aan. Prachtig boeket op tafel. Mooi aankleden, je haar proberen in een goed model te föhnen, ondanks de uitgroei, een lekkere fles wijn opentrekken.
Men zegt dat je zelf de slingers op moet hangen op het feestje, dat leven heet. En zo is het toch ook.
Vandaag is het best fris en daarom kunnen we een lekker warm vest aantrekken. We kunnen het onszelf net zo comfortabel maken als we willen.
Maar even niet met z’n allen naar het tuincentrum of de bouwmarkt of op een terras hangen of allemaal naar bos en hei.
Ook niet meer massaal naar de bollenstreek.
Want tot mijn schrik las ik dat de bollenboeren, de tulpen vroegtijdig gaan koppen. Hierdoor lopen ze een forse financiële schade op.
Hebben jullie nu je zin? Ik zeg het maar even: jullie zijn de ikke-ikke-ikke en de rest kan.… mensen. Hiervan heeft ons land er nog steeds te veel.
Ondanks alles wat even niet mag, kunnen we zoveel.
Ook nu, kunnen we verzonken in een mooi boek, de tijd vergeten. Of al schrijvend op de telefoon, even ergens anders zijn.
De tijd, die we nu in lockdown doorbrengen, krijgen we nooit meer terug. Dat is natuurlijk heel jammer. Maar laten we er toch iets moois van maken, want we leven maar één keer. Degene die thuis z’n rust niet kan vinden, vindt het nergens.
Met hoopvolle groet,
Rietje Stelder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten