Lieve vrienden,
Soms, heel soms, denk ik aan prachtige gedichten.
Lees ik een gedicht en nog eens en nog eens. Dan pakt het me bij de strot.
Sinds ik voor de eerste keer een poging tot declameren, van een in mijn ogen prachtig gedicht met de titel “het sneeuwvlokje” deed, is bij mij een soort haat liefde verhouding met de poëzie ontstaan.
Sinterklaasgedichten maken vind ik heerlijk. Lang is niet lang genoeg.
Feestliederen, ook geweldig om te schrijven. Ik hou er zo van. Echt.
Misschien een beetje een tik van me, maar van een mooi gedicht geniet ik soms meer dan van een boek.
Voor deze dag wil ik u graag een gedicht laten lezen van Vasalis.
ALS daar muziek voor is, wil ik het horen:
Ik wil muziek voor oude mensen, die nog krachtig en omgeploegd met lange diepe voren en ongelovig.
Die de wellust en de pijn nog kennen. Die bezaten en verloren.
En áls er wijsheid is, die geen vermoeidheid is, en helderheid, die geen versterving is,
wil ik die zien, wil ik die horen
En anders wil ik zot en troebel zijn.
Persoonlijk zou ik er nog aan toevoegen: totdat het voorbij is.
Maar ja, ik ben Vasalis niet.
Met hoopvolle groet,
Rietje Stelder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten