Lieve vrienden,
Gisteren schreef ik naar iemand, dat ik een kushandje opgooien, in plaats van drie zoenen geven, wel zo charmant vindt.
Hoe leuk zou het zijn, als dat gebruikelijk zou worden.
Weer wat keurige, ouderwets beleefde, gedragingen.
Wanneer je nu een kushandje opgooit, wordt er meteen iets achter gezocht.
Oh, die wil iets van me. Oh, wat een uitsloofster. Ze is weer aan het sjansen. Ja hoor, ze komt op...
Mij lijkt het geweldig.
Als je binnenkomt bij een feestje en je even je kushandje langs het gezelschap zwaait. Net als een opera diva, haar publiek dankt na een optreden.
Dat zie ik helemaal voor me.
Dan nog een kleine revérence en achteruit het bordes aflopen. Oh nee, dat bedacht Wim Sonneveld bij het defilé van toenmalig koningin Juliana.
Echt, we kunnen van alles opnieuw invoeren, als we na de crisis gereset worden.
Maar bij de nieuwe manieren hoort ook wel wat aangepaste kleding.
Want zie je het voor je?
In een spijkerbroek met scheuren en gaten, zoiets doen?
Of in een mooi jurkje met sneakers(gympen) eronder? Mode? Geen pan, zegt mijn schoenhersteller daarover. En hij heeft gelijk. Of een man in zo een vormeloze broek met een felgekleurd overhemd eroverheen gedragen. Brr
Nee, een mooie japon met een paar goede pumps eronder. Goed gekapt.
De heren in een nette pantalon met een mooi hemd erop. Gepoetste schoenen eronder. Keurig kapsel.
En dan binnenkomen en een kushandje opgooien.
Ik zie het voor me.
Hoe heerlijk zou dat zijn?
Leuk om te doen en om naar te kijken.
Zullen we er gewoon mee beginnen. Jong of oud, dik of dun, maakt niet uit. Slecht ter been? Leuke wandelstok, of fraaie paraplu als steuntje.
Beetje te zwaar of kromgegroeid? In stijlvolle kleding en goed verzorgd, kan alles.
Ik zeg altijd maar: Het hoeft niets te zijn, als het maar wat lijkt.
Met hoopvolle groet,
Rietje Stelder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten