Lieve vrienden,
Het gebeurt maar zelden, maar gisteren was zo een dag met een gaatje. Oftewel een rare dag. We pasten weer op Eppo.
Dolle pret toen ik beneden kwam. Ze sleurde me aan een punt van m’n ochtendjas naar de keuken.
Even ontbijten. Krantje lezen en mijn lief ging met haar wandelen. Zoon had dat ook al gedaan, voordat hij haar bracht.
Toen ik naar de hal liep, zag ik dat het kleed in de voorkamer net de supermarkt was.
Het lag er vol met boodschappen. Grote en kleine. Dus aan de schoonmaak.
Toen mijn lief weer terugkwam met de hond, zat ze onder de modder…. In de sloot gevallen. Terwijl ik haar aanschouwde, keek ze mij met een zachte blik aan, zakte door haar achterpoten en deed voor mijn neus een grote plas op het net gereinigde kleed.
De douche moest nog even wachten.
Toen ik later met mijn telefoon de QR-code van een pakket gescand had zag ik, dat ik daarmee, zojuist een abonnement aangeschaft had door de app te gebruiken. Toen ik dat ongedaan gemaakt had, had ik vreselijke hoofdpijn.
Mijn lief stelde voor weer in bed te gaan liggen en er opnieuw uit te stappen. Dit keer met m’n andere been.
Nadat Eppo nog een keer gebraakt had, nadat ze een groen blaadje opgegeten had en dit keer niet op het kleed kotste, maar wel op de vloer, heb ik er maar om gelachen.
Het was zo een dag, waarbij je je vooral niet druk moet maken en moet denken: morgen gaat het beter.
En Eppo? Ik vind haar nog steeds de liefste.
Met hoopvolle groet,
Rietje Stelder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten