Lieve vrienden,
Oranje Boven, Oranje Boven....
Hebben jullie de vlag al gehesen? Of iets Oranjekleurigs aangetrokken?
Vandaag viert onze koning zijn 53e verjaardag.
Om 10.00 uur houdt hij een toespraak op tv en vanmiddag brengt hij een toost uit. Op het land, zijn gezin en familie en op ons.
Wij vieren mee. Woningsdag. Raar verzinsel. Het zij zo.
Als ieder jaar zouden wij tompouces halen bij de banketbakker. Met zo een mierzoet oranje laagje, weet je wel. Vandaag echter, was de rij om kwart over acht al zo lang, dat manlief rechtsomkeert gemaakt heeft. Er stond zeker 50 man, zei hij. Tsja, elk nadeel heeft zelfs wel eens een nadeel. We zullen het zonder moeten doen.
In andere jaren volgde ik, via de tv, de koninklijke familie altijd, terwijl ze een wandeling maakten langs allerlei goedbedoelde activiteiten van de onderdanen (mag dit woord nog?)
Vol verwondering over de bijzondere spelletjes, onbegrijpelijke balletstukjes en spontaan of ingestudeerd gezang en vol bewondering voor hun, al dan niet, welgemeende belangstelling voor het, minstens twee uur durende, spektakelstuk.
Vooral met respect voor alle handenschuddende dames op hun prachtige schoentjes met naaldhakken en veel te koud gekleed voor de tijd van het jaar. Ooit hoorde ik een van de hoogheden vertellen, dat ze thermokleding droeg onder haar voorjaarsensemble. Zo zie je, niet alles is wat het lijkt.
Vroeger werd er altijd bij verteld: Hare majesteit is gekleed in een robe van taupekleurige moiré zijde, afgewerkt met een voile van mauvekleurige kant, speciaal geklost door twee dames, wonend in het hofje, verbonden aan het genootschap van.....
Tsja, dat waren nog eens tijden.
Maar vroeger of nu, ik geniet. Want veel koningsgezinder kan iemand niet zijn.
Heerlijk, de met klatergoud omhulde reportages. Af en toe zie je de royals elkaar iets toefluisteren en in hun vuistje lachen. Ik hou ervan, maar ben ook altijd weer zielsblij, als het weer goed afgelopen is en men weer veilig en wel in de koningsblauwe bus stapt.
Ook denk ik aan Prinses Beatrix, die waarschijnlijk met een paar intieme vriendinnen voor de buis aan de taart zit.
Voetjes, gehuld in een paar comfortabele sloffen, plaid om de koninklijke benen geslagen. Drakensteyn is nog wat frisjes in het voorjaar. De borderterriërs, houden de dames gezelschap.
Het is reuze gezellig en de fles gaat open. Een bubbeltje met een exquise hapje in de vorm van een klein spekpannenkoekje, Lage Vuursche stijl.
Ze slaakt een zucht, zoals alleen zij die zucht kan slaken.
Arme Alex, arme Max, hoor ik haar denken, terwijl ze nog eens aan haar glas nipt en een trekje van haar sigaretje neemt.
Gelukkig duurt het voor jullie weer een jaar.
Dit jaar gaat het folkloristische feest jammer genoeg niet door. De lintjes zijn via de telefoon uitgedeeld en worden geleverd door de bezorger van TNT. Het Wilhelmus klinkt vanaf vele balkons.
Het Lang zal hij leven, heeft in deze tijd toch een andere klank.
We maken het allemaal mee en hopen dat het volgend jaar weer normaal is. Voor de majesteiten en voor ons. Als we het meemaken zijn we er in ieder geval nog. Hebben we het overleefd. Dat is tenminste het doel van alle maatregelen.
Vanmiddag nemen wij ook een bubbeltje of een bittertje en proosten met elkaar op betere tijden in gezondheid!
Dat we nog maar lang mogen leven.
Hoera! Hoera! Hoera!
Met hoopvolle groet,
Rietje Stelder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten