Lieve vrienden,
Bij mij staat een boeket van roze tulpen en groene sneeuwballen( Viburnum)
Gekocht bij een stalletje langs de weg in de tuinderijen van Heemskerk.
Kwekers blij, ik blij. Want gezellig, vers en niet duur.
Gisteren las ik een blog van een lieve vriendin. Zij was langs kraampjes in “de Noord”geweest om levensmiddelen uit eigen bedrijf van lokale boeren te kopen. Alles te koop aangeboden langs de kant van de weg. Ze had een paar dingen aangeschaft en was gestuit op een boerderij waar “Arbeid Adelt” op het raam staat. Zij had er rare associaties bij. Zou ik vroeger misschien ook gehad hebben.
Maar ik reageerde op haar blog, met te schrijven, dat ik een heel andere associatie heb.
Mijn huis heet namelijk “Arbeid adelt”
Dat ontdekten wij pas, toen we er al hoog en breed woonden.
Mijn zus zaliger riep altijd: “maar adel arbeidt niet”.
De gevelsteen op ons 100 jaar oude huis, is uiteraard niet door ons aangebracht, maar door een van de vorige bewoners. Hij zit in de muur aan de zijkant van het huis, dus niet direct opvallend.
Welnu: Arbeid Adelt.... door hard te werken wordt men een beter mensch. Arbeid maakt edel. Niet van adel, maar edel. Edelmoedig. Goed, genereus vrijgevig. Dat werd in vroeger tijden tenminste gezegd.
Arbeid Adelt was ook de naam van de eerste feministische vrouwenvereniging, opgericht in 1871, door schrijfster Betsy Perk.
Een groep jonge, dikwijls ongehuwde, vrouwen van betere stand werden gestimuleerd om handwerk en kunstvaardigheden te vervaardigen en deze producten aan de man te brengen via deze vrouwenvereniging. Een soort werkende vrouwen, in die tijd....
Na een bestuursruzie viel de vereniging uiteen en werd naast Arbeid Adelt, de vereniging Tesselschade opgericht,
vernoemd naar Maria Tesselschade Roemers Visscher, een glasgraveerster, geboren in 1594.
Het ging de leden van de Tesselschade vereniging er met name om, jonge, mindervermogende vrouwen financieel te steunen door hun handwerk anoniem te koop aan te bieden.
Betsy Perk, vond echter dat de dames uit eigen stand hun werk op naam moesten exposeren en te koop aan moesten bieden. Zo ontstond de splitsing.
In 1898 greep de vereniging de inhuldiging van Koningin Wilhelmina aan om een grote tentoonstelling van vrouwenarbeid te organiseren.
Na een grote tentoonstelling van naaldkunst in 1947 besloten Tesselschade en Arbeid Adelt weer samen te komen. In 1953 pas, werd de fusie van Tesselschade-Arbeid adelt officieel.
Zij richtten zich voor het verkrijgen van inkomsten in eerste instantie op vervaardiging en verkoop van zaken, die in een luiermand aanwezig hoorden te zijn.
Momenteel bestaat er nog steeds een winkeltje van Arbeid Adelt op het Leidseplein in Amsterdam. In het Hirschgebouw, recht tegenover de ingang van het Americain hotel.
Ook elders in Nederland zijn winkeltjes van TAA te vinden.
Ze verkopen daar buitengewoon ouderwetse kinderkleertjes, boven en onderkleding, waarvan de halsjes dikwijls omgewerkt zijn met een picootje. Schattige gesmokte jurkjes. Ouderwets tuttig. Fraai afgewerkte kleertjes, die ik vroeger op handwerkles op de lagere school ook moest maken. Puur handwerk, dus knap aan de prijs. Ook bridgekleden en theemutsen maken tegenwoordig deel uit van de collectie. Kleine kadootjes, beschilderde gebruiksvoorwerpen. Ik sta altijd mijn ogen uit te kijken voor de etalage van de winkel op het Leidseplein.
Het doel van de vereniging is nog steeds om vrouwen van alle gezindten financieel economisch onafhankelijk te maken en onafhankelijk te laten blijven. Deze vrouwen mogen hun werk verkopen in een van de winkels van de vereniging. Ook giften van leden geven de vereniging financiële armslag.
Soms krijgt een voormalig handwerkster nog financiële steun.
Achter de schermen bestaat het Betsy Perk opleidingsfonds.
Het geeft vrouwen een bijdrage in studiekosten. De vereniging Tesselschade- Arbeid adelt telt vandaag de dag 10.000 leden en er zijn 31 vestigingen in ons land.
Ons huis heet : Arbeid Adelt.
Wij voelen ons er thuis en hebben een goed gevoel bij deze naam. Het huis hebben we door hard werken zelf verdiend. Edelmoedig? Wie het weet mag het zeggen. Maar één ding staat als een paal boven water:
Van hard werken is nog nooit iemand slechter geworden.
Een hoopvolle groet,
Rietje Stelder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten