Zuid-Afrikaans voor beginners

Lieve vrienden, 

 

Een keeromweg. 

Dat is Zuid-Afrikaans voor een doodlopende weg. 

Zuid-Afrikaanse woorden staan vaak dichter bij de juiste betekenis van iets. 

 

Want wat is nu doodlopend? Raar woord eigenlijk. 

 

Afrikaans voor een slipje? 

Amperbroekie. 

Een stewardess? Zweefteef. 

Een pooier? Hoerboer. 

Een tandarts? Gebit smid. 

Een oorlogsschip? 

Voorniksniebangboot. 

Een helm? Botsmuts. 

Een bouwhelm? Pletterpet. 

Facelift? Rimpelstrijk. 

En zo zijn er te veel om op te noemen. 

 

Ze slaan allemaal de spijker op z’n kop, die woorden. 

Laatst noemde mijn niet Nederlandse hulp een fluitketel, een toeterpan, terwijl ze met haar handen de vorm van een fluitketel maakte. 

Ik vond hem wel leuk. Het water kookt, dus de pan toetert. Tsja. Knap omschreven in ieder geval. 

 

Maar ik begon met de keeromweg. 

 

Dat is toch een prachtig woord, jij loopt niet dood, de weg ook niet. 

Nee hoor, aan het eind van de weg keer je om. Je moet wel, want de weg houdt op. 

Als je omkeert zie je alles nog een keer. Of je ziet opeens alles anders. 

Eerst kijk je naar de weg aan de rechterkant dan aan de linkerkant. 

 

Mannen zien tijdens het autorijden hele andere dingen dan vrouwen. 

Mijn man ziet iedere oude auto, motor of brommer als we erlangs rijden. Ik zie de leuke winkeltjes, de stalletjes met bloemen of fruit of bekenden op de fiets. Verse eieren en aardappelen te koop. 

 

Het is dan toch prachtig, om een stuk weg nog een keer te rijden. Dan zie je andere dingen. Bijzondere dingen. Ik zie het romantische, mijn man de oude meuk. 

 

Behalve als het Brocante is. Dat ziet hij nou nooit. 

Zo jammer. Want als ik vraag om te stoppen, ziet hij ook geen parkeerplaats. 

Ach, denk ik dan maar, gelukkig heb ik geen lui oog. Maar zelfs met één oog, ziet hij, wat ik niet zie. 

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

 

Rietje