Lieve vrienden,
Terwijl ik lekker bij de haard zit, met een kopje koffie, realiseer ik me, hoe gelukkig ik ben.
Ik zei het al, tevreden en dankbaar voor wie ik naast me heb.
Vandaag al 45 jaar.
Echt, 45 jaar geleden gaven wij elkaar ons ja-woord.
Ach, van een feestje is niet direct sprake, vanwege het virus.
We zouden eerst een lang weekend weg met de kinderen, drie weken geleden hebben we dat geannuleerd, omdat de mondkapjes nou niet direct feestelijk zijn.
Toen reserveerden we voor een heerlijke lunch in ons favoriete restaurant en ook dat kon niet doorgaan.
Nu hebben we een gezellige maaltijd bij de kinderen, met soep vooraf en taart toe.
Je moet er tenslotte toch iets van maken.
Het is allemaal een beetje of twee beetjes anders.
Toch ben ik blij en tevreden. Want 45 jaar is echt niet niks.
Ondanks ziekte en zeer, zijn we nog steeds gelukkig met elkaar.
Met ons kleine maar fijne gezin.
Met de heerlijke stuiterbal op vier poten, die zo vredig bij ons op de bank ligt.
Het verhaal van de trouwerij en de schoenen kennen jullie.
We zijn 45 jaar getrouwd en dat is nog niemand in onze naaste familiekring gelukt.
We nemen er straks eerst maar eens een lekker glaasje op.
Gelukkig mag dat thuis wel.
Met hoopvolle groet en blijf gezond,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten