Lieve vrienden,
Denk jezelf in de tijd van VOOR Netflix.
De tijd van Loekie de Leeuw.
De tijd waarin tv-commercials nog veel duurder waren dan nu, terwijl een commercial nu kan oplopen tot €50.000,- per uitzending. Afhankelijk van dag en tijdstip.
Goed, ga even terug naar die tijd.
Petje Pietamientje.(stom hè, ik vind het gewoon lekker) Het laatste snoepje van de man in de geblokte spencer en de olifant.
Het snoepje dat niet kon rollen van de smaak….
Ik weet de namen wel, maar zoals ik het gewoon ben, noem ik ze niet.
Hoor de panfluit en zie de prachtige zwarte dame het beeld binnen heupwiegen, gehuld in gouden zonlicht en de zwierige stof van haar jurk, met een baal koffie op de schouder.
Deze reclame was toch geweldig. Je kreeg door het zwoele beeld meteen trek in koffie. Weliswaar niet in oploskoffie, maar toch... koffie. Misschien zelfs wel in een zwoele avond...
Er zijn voor dit product vele commercials gemaakt, met dezelfde melodie en steeds met een mokka gekleurde vrouw die verleidt.
Dat kan niet meer vandaag de dag!!! Mag niet!!!! Racistisch, slavernij, seksistisch!!!!
Wat verandert de wereld toch, terwijl je met je ogen knippert.
Gisteren keken we weer eens met geoefend oog naar het reclameblok
Er viel ons iets op.
Tegenwoordig zit in iedere commercial een gekleurd persoon. Wij noemen het altijd de excuus persoon.
Hoe is het toch mogelijk, dat in iedere Nederlandse commercial zomaar uit het niets, een gekleurd persoon aan de tafel met oer-Hollands eten verschijnt.
Volkomen overbodig, lijkt mij, want hoewel volledig geaccepteerd, hoeft het toch niet?
Doen jullie me nou eens een lol. Kijk naar de reclames en let op de gekleurde medemens in de filmpjes. In alle filmpjes. Echt in alle.
Als je erop let, krijg je er de slappe lach van. Ik zag zelfs al reclame voor zwart maandverband.
Er zit ongetwijfeld iemand achter de knoppen, die dat regelt.
Want er gaan toch jaren voorbij, dat er geen gekleurd persoon bij ons aan tafel zit.
Het mag wel, maar het gebeurt gewoon niet.
Ik heb geen gekleurde familieleden. Wel bekenden, maar die komen nooit bij ons over de vloer. Als ze er waren, mochten ze gewoon aanschuiven. Gekleurd, regenboog, het maakt niet uit.
Maar ze zijn er niet. Ooit zei ik over haar eerste kleinkind tegen een kennisje: ”Wat een droppie!” Gewoon zonder nadenken. Het kennisje gierde van het lachen. Haar dochter ook, want de schoonzoon was een gekleurde man en de beeldschone baby had een mokka kleurtje. So what????
Moest ik nu meteen aan oploskoffie denken??? Of aan de knechten van de goedheiligman??? Welnee!!!!
Als je dat soort dingen niet met nare dingen associeert dan is er toch helemaal niks aan de hand???
Toen ik op school zo heerlijk danste met m’n Surinaamse klasgenoot met z’n Afro kapsel, omdat hij de verpersoonlijking van de soulmuziek was, dacht ik toch niet aan slavernij?
Welnee, het was gewoon een bevriende klasgenoot met ritme in z’n lijf. Aangeboren ritme.
Net als de heupwiegende mokka dame met de baal koffie.
Dat is toch net even anders dan het huppelende meisje op haar klompjes, met het kanten mutsje op dat roept: “Geen cent te veel hoor!”
Met hoopvolle groet en blijf gezond,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten