Lieve vrienden,
Omdat velen mijn verhaaltjes over vroeger zo leuk vinden, nog maar eens één.
Bij ons thuis kon alles. Altijd. Dag en nacht.
Er waren ook veel jaarlijks terugkerende klussen.
Zoals het omwisselen van zomer en winterkleding.
We hadden thuis een mottenkast. Een wat???
Een mottenkast. Een kast van een materiaal, dat het midden hield tussen hout en karton. De kast sloot met een schuifdeur van boven naar beneden.
Daar ging de zuiver wollen chemisch gereinigde kleding in. De bontmantels van mijn moeder gingen in de opslag bij, volgens mij Krause en Vogelzang.
Een prachtige zaak in de Kalverstraat.
In het najaar gingen de zomerkleren opgevouwen in een grote doos in de kelderkast. Daar stond altijd grondwater in, dus werd de kleding in het voorjaar meestal nog een keer gewassen omdat het muf rook.
De bontmantels werden weer thuisgebracht en in de kast gehangen en de wollen kleding bleef altijd in de mottenkast. Daar haalde je iets uit, als je het aan wilde.
Bovenop de kast, stond een grote doos van een Sole Mio deken. Donkerblauw karton, eigenlijk een soort dik papier, met goudkleurige sterretjes.
In die doos zat de jaarlijkse verrassing. Oftewel de Kerstversiering.
Bij ons was het traditie om met Oud en Nieuw een souper te nuttigen.
Grote saladeschotels van Van Dobbe of van Frits de Ruyter op het Spui.
De tafel werd prachtig gedekt met een fraai damasten kleed, het zondagse servies, en mooie kristallen champagne glazen. Met het tafeldekken begonnen mijn moeder, zuster en ik al om een uur of tien.
Alles mooi opgewreven. Champagne koud.
En dan even voor twaalf uur werden de, ’s avonds om zeven uur, gehaalde schotels, op tafel gezet.
Huzarensalade en Russisch ei. Op één van de twee lagen altijd asperges uit een pot. Van die gladde glibberige dingen.
Uiteraard stond er roomboter in een kristallen schaaltje op tafel en geroosterd brood. In de roomboter had ik met een warm mes golfjes gemaakt.
Doe ik overigens nog weleens.
Vlak voor twaalf werd de champagne kurk alvast een beetje losgemaakt en om twaalf uur knalde het. Een geraakte vlieg met een deuk eromheen en zoete spetters, sierden lange tijd het gestucte plafond.
Na de goede wensen, mocht er gegeten worden. Als alle buiken rond waren, werd snel afgewassen. Want dan moest de boom eruit. Ramvol verlichting, in van die gekleurde lantaarntjes en de meest mooie ballen.
Wij woonden in een benedenwoning met een schuifraam aan de straatkant.
Het raam werd opengeschoven en de boom werd, met versiering en al, in een laken, via het open raam naar buiten getransporteerd. De volgende morgen lag hij er nog gewoon.
Omdat de hele familie van m’n vader Nieuwjaar kwam wensen, moest de boom snel van de versiering ontdaan worden. Op de stoep werd de hele reut uit de boom gerost en in de Sole Mio doos gepropt. Alles door elkaar.
De doos werd bovenop de mottenkast geplaatst en de rotzooi vonden we tegen de kerst wel weer. Het laken werd uitgeklopt en ging de linnenkast weer in.
Niks mee gebeurt zei mij moeder. Alles in elkaar gepropt en in de knoop, maar nog wel heel, kwam het de volgende kerst weer uit de verrassingsdoos.
De lampjes deden het nog en de ballen zagen er ook nog wel goed uit. Zelfs uit het trompetje kwam nog een geluidje.
De Nieuwjaarsdag was het weer feest en van alle neven kreeg ik een nieuwjaar centje. Ik kon daar het hele jaar op teren, dus mijn dag kon niet stuk.
De familie ging rondom dronken de deur uit en mijn vader begon 2 januari altijd met hoofdpijn.
Mijn moeder moest daar altijd alleen maar vreselijk om lachen.
Ik heb nog een aantal van die oude kerstballen in enkele dozen, met een jaarlijkse verrassing op zolder.
Wie schetst mijn verbazing, toen ik een keer mijn schoonmoeder alle tien de kerstballen uit haar boom, op zag wrijven en keurig in een doosje zag doen.
Een ware cultuurschok voor mij.
Ach de tijden van toen... en wie weet welke manier van opruimen ik had, mag het zeggen.
Tegenwoordig worden ze keurig in doosjes gestopt, door iemand die het van z’n moeder leerde. Alleen opwrijven???
Daar doen we niet aan.
Over 82 dagen is het kerst!
Met hoopvolle groet en blijf gezond,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten