Lieve vrienden,
Regeren is vooruitzien.
Zoals we allemaal weten, worden de zomers in ons land steeds wat warmer.
Wat is er in een hele warme zomer dan lekkerder, dan een plekje onder een boom.
Heerlijk met een mooi boek in de schaduw.
Aan de zijkant van ons terras bij het huis, staat een pruimenboom. De bladeren hebben een prachtige kleur. Zo een kleur waarin je wel een japonnetje zou willen hebben. Bruin-paarsachtig.
Deze boom brengt tijdens warme dagen schaduw op het terras, zodanig, dat we de grote rieten oor fauteuils met comfortabele kussens, niet hoeven te verplaatsen.
De boom groeide en bloeide altijd uitbundig voor het huis en het balkon bij de slaapkamer.
Naast de pruimenboom staat een blauweregen.
Het plaatje is altijd adembenemend. Het lichtblauw van de Wisteria in het bruin-paars van de Prunus.
Deze Wisteria heeft zich gedurende de afgelopen drie jaar in de pruimenboom geslingerd, nadat daar voor het schilderen van het balkon, ruimte voor gemaakt was.
De prachtige Prunus heeft het nu zo verschrikkelijk moeilijk, dat we steeds denken dat hij helemaal zal sterven. Toch doet hij nog dapper z’n best om ons te beschermen tegen de warmte van de zon.
Omdat we niet verwachten dat de zomers weer koeler gaan worden, besloten we dat er een andere boom bij geplaatst moest worden. Geen eenvoudige keuze.
Fijn bladig, luchtig, elegant en toch een beetje rommelig, zoals dat in onze tuin past.
De keuze viel op een Acacia. Naar ons idee, zou hij een plekje moeten krijgen in de border, achter ons terras.
Afgelopen maandag stond er plotseling een enorme Acacia in een Kuip, langs het pad naar de voordeur. Onze fijn-hovenier had de boodschap begrepen en een keuze gemaakt. Waarachtig, een hele mooie boom.
Wij mochten z’n plaats bepalen. Niet in de border, maar gewoon in het terras.
Klinkers eruit, gat spitten en boom erin.
Rand afwerken met dwarse klinkers.
Wat een mooi plaatje is het geworden.
In de boomspiegel heeft de hovenier kleine, winterharde bosviooltjes geplant.
Zo zit hij altijd vol verrassingen.
Toen ik de voordeur opende zag ik, dat er in de bloembakken naast de voordeur, paarse en roze sneeuwbessen geplant waren. Zo heeft de entree alvast z’n winters aanzicht gekregen.
Wat een mooi beroep. Hovenier. Heerlijk in de natuur en dan de dingen doen, waar je de klant blij mee maakt. Onze hovenier. Wij noemen hem “de stille kracht”.
Als je het niet verwacht, is er zomaar iets veranderd en op een vingerplant na, heeft hij ons met z’n kleine verrassingen nog nooit teleurgesteld.
Hij heeft zo een plezier in onze tuin, zegt hij altijd.
Onze hovenier, die van de romantische tuin houdt en weigert een graftuin aan te leggen. Zo een tuin met grind en grijze tegels, waarin de tekst op de tegels ontbreekt.
Wat zijn we toch blij met hem.
En we hopen dat hij gezond mag blijven, in deze rare tijd.
Met hoopvolle groet en blijf gezond,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten