Lieve vrienden,
Tekenen, wat deed ik dat toch graag. Op de middelbare school zat ik vaak uit verveling, samen met een klasgenote Art Nouveau tekeningen te maken, op de omslag van mijn schriften.
In de hoek tekende ik een mooie dame, met daaraan vast kronkels en bloem- en plantmotieven. Ook tekende ik wel eens iets religieus, zoals engelen, met bloemen en planten eromheen.
Op de lagere school tekende ik vaak cartoons of Disneyfiguren.
Tegenwoordig doe ik dat niet zo vaak meer. Misschien is dat maar goed ook.
Het tekenen van een cartoon kan je zomaar de kop kosten.
Later kan zelfs iemand, die zo een cartoon aan z’n leerlingen toont, de hals doorgesneden worden, door een waanzinnige.
Ik spreek eigenlijk nooit over godsdienst of politiek, maar soms kan ik mijn mond niet houden.
Terwijl ons staatshoofd vredig met z’n dames, in z’n vliegtuig onderweg naar Griekenland was en onze vicepremier met z’n mond vol tanden stond tijdens de wekelijkse persconferentie, werd in een voorstad van Parijs, de keel afgesneden van een leraar, die cartoons aan z’n leerlingen liet zien.
Gewoon zomaar op een vrijdag in oktober.
Het is toch verschrikkelijk. Dit soort dingen trekt een mens niet, tijdens de Coronacrisis.
In de Franse hoofdstad gingen duizenden mensen de straat op, om te demonstreren tegen deze walgelijke daad.
Met of zonder mondkapje. In ieder geval zonder angst voor besmetting.
Want soms moet men laten merken dat men boos is. Heel boos.
Omdat het weer een idioot gelukt is, iemand te doden vanwege zijn eigen godsdienstwaanzin. Een ander woord heb ik er niet voor.
De wereld staat op z’n kop.
En als ik koningin was, stapte ik nu ook in een vliegtuig.
Om te vluchten. Hoewel, ik zou niet weten waar naartoe?
Maar vluchten kan niet meer.
Laten we dan maar schuilen. Heel dicht bij elkaar.
Maar wel op anderhalve meter afstand, met op dringend advies, een mondkapje op.
Met hoopvolle groet en blijf gezond,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten