Lieve vrienden,
Vandaag is het 75 jaar geleden dat ons land bevrijd werd van de bezetter, waarmee een einde gemaakt werd aan de Tweede Wereldoorlog. Wij leven de vrijheid 75 jaar in vrede.
Alle slachtoffers, die bij de bevrijding vielen, hebben we gisteren herdacht, tijdens de Nationale Dodenherdenking. Ook slachtoffers van de oorlog, die nog doorging aan de andere kant van de wereld, werden herdacht. Zij, die vielen voor onze vrijheid.
Zoals ieder jaar werden door het hele land kransen gelegd, de vlaggen hingen halfstok en men was twee minuten stil. Deze twee minuten werden ingeleid door de taptoe, die door heel Nederland geblazen werd, door eenieder, die het kon spelen. Na de twee minuten stilte werd massaal het Wilhelmus gezongen. Wat een ontroering.... Een prachtige speech van onze koning. Vlekkeloos en to the point. Ik was onder de indruk. Nooit eerder hield een staatshoofd een speech bij deze gelegenheid.
Sinds 5 mei 1945 leven we in Nederland in vrijheid en vrede.
Vrijheid, het lijkt zo vanzelfsprekend.
Maar vandaag vieren we de vrijheid, terwijl wij niet kunnen en mogen leven zoals we willen. Vrijheid in lockdown.
Een volkomen nieuw virus houdt ons in z’n greep. Een vijand waar we tegen vechten, in een oorlog zonder wapens. Zonder medicijnen, zonder vaccin. We blijven binnen om elkaar niet te besmetten. Een virus was nodig om ons in onze vrijheid te beperken. We leven in vrijheid binnen de grenzen van ons eigen huis. We mogen slechts contact hebben met ons eigen gezin, als we in hetzelfde huis wonen.
We hebben wereldwijd dezelfde vijand, die we nog niet verslagen hebben. Daarvoor zal nog veel water door de zee moeten gaan.
Vele landgenoten komen door het virus in de financiële problemen, maar ook in geestelijke nood. Men wordt langzamerhand een beetje boos en opstandig. Men krijgt “huidhonger”, behoefte aan aanraking.
Men wil z’n vrijheid terug, maar daarvoor is geduld nodig. Eens zullen de strijders tegen dit virus een wapen gevonden hebben en ooit zullen wij gezamenlijk, de slachtoffers herdenken. Kunnen zij ook ooit geëerd worden bij een Nationale Herdenking?
Vrijheid. Slechts één dag per jaar vieren we, dat we in ons land vrij zijn.
Vrij om te zijn wie of wat we willen. Vrij om te schrijven wat we willen. Vrij om onze mening te uiten. Alle kleuren van de regenboog mogen we hebben. Ieder geloof aanhangen.
Hoe anders is het nog steeds in andere landen? Ik noem ze niet bij de naam, maar vele mensen, die in een land zonder vrijheid geboren zijn, verkiezen een leven in Nederland met z’n goede wetten en sociale zekerheid, boven hun geboorteland met andere zeden, normen en waarden. Toch blijven ze zich aan de normen en waarden van hun geboorteland vastklampen. Vreemd...
Ga ik nu een grens over, door dit te zeggen?
Vrijheid!!!
Iedereen mag zijn wat hij is. Homo, hetero, transgender, genderneutraal. Mag allemaal.
Gek, leuk, vreemd,mooi, lelijk dik, dun. Van elk geloof en afkomstig uit waar dan ook.
En iedereen mag daarvan denken wat hij of zij wil. Maar laat je gedachten en woorden geen gif zijn. Maak niet normaal, wat niet normaal is, zei de koning. Men mag er iets van denken. Dat wel.
Denken!!!!
Maar men mag geen bezwaar maken tegen de geschreven mening van een ander. Dat strookt niet met de vrijheid van meningsuiting en is in strijd met de grondwet.
Dankbaar en blij ben ik omdat ik dit mag schrijven, omdat ik in Nederland woon. Omdat wij hier vrij zijn. (al is het momenteel in eigen tuin)
Vrijheid!
Dat vieren wij. Al 75 jaar lang in dankbaarheid. Vrijheid in ons prachtige land.
Met hoopvolle groet,
Rietje Stelder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten