Lieve vrienden,
Allereerst de oplossing van mijn raadseltje. De profieltjes op de achterzijde van het schilderijtje zitten erop gelijmd, omdat je er geen oogje aan kunt maken, want daarvoor is het aluminium plaatje te dun. Het bovenste profieltje hang je over een spijkertje. Door het onderste profiel, blijft het kunstwerkje keurig op dezelfde afstand van de muur. Opgelost! Met dank aan mijn lijstenmaker.
Natuurlijk heb ik vandaag ook nog een lariekoekje.
Wij hebben veel aangetaste Buxushagen in de tuin. Kaalgevreten door Buxusrupsen. Vorig jaar zijn er al een aantal hagen verwijderd, maar de nog knap ogende groenblijvers hebben we laten staan. Ze zijn de afgelopen maanden mooier groen geworden en zagen er weer gezond uit. Laat de Buxusmot dat nou ook gedacht hebben.... Lekker jong groen, ik leg mijn eitjes erin om te groeien.
Nu legt zo een mot ongeveer 500 eitjes, terwijl het beest maar acht dagen leeft.
Die eitjes worden 4 centimeter lange, felgroene rupsen en deze verpoppen zich in de achtergelaten spinsels. Om zo te groeien hebben ze de lekkere frisse Buxusblaadjes nodig. Daar worden ze denk ik zo mooi groen van, die beesten. Dus vreten ze mijn frisse haag opnieuw rechtstreeks naar een sneue, grauwe takjes haag.
Volgens Bartjes, eten koolmeesjes deze rupsen graag. Of is de Eikenprocessierups bij deze geel/blauwe tsjilpertjes nou de favoriet? In onze tuin is dat anders.
Er zijn veel Kauwen bij ons in het groen. Net als de eenden, krijgen ook zij geregeld een broodje van manlief. En ja hoor, bij ons tikt geen roodborstje tegen het raam, maar een kauwtje.
Nu heeft manlief die Kauw eens vriendelijk toegesproken en gezegd: ”Voor wat, hoort wat!” Dat heeft die vogel goed begrepen en nu komt hij dagelijks voor de vijf uur borrel, oftewel de VUB, naar onze tuin en brengt z’n kornuiten mee.
Met z’n allen zitten ze op de hagen en consumeren samen de borrelhap van de dag.
Op de houten bank klemmen ze een rups tussen de klauwen en dan beginnen de Kauwen te kauwen. (Kou is met ou zonder w en kouw betekent: kooi, ja opgezocht!)
Een waar spektakel, een lust voor het oog.
Ik probeerde er een foto van te maken, maar dan gaan die knapperds spontaan poseren. Rechtop staan. Een poot naar voren, koppie beetje schuin en naar me kijken met draaiende ogen. Als ik wegloop gaat hij weer vlijtig met z’n rups aan de slag, af en toe iets grappigs kraaiend naar z’n kornuiten.
Voldaan vliegen ze daarna weer weg, de boom in. Dat kunnen ze van mij. Een schuilplaats voor de nacht zoeken bij ons. Mag ik dan bij jou? Tuurlijk!!!!!
Mijn haag zullen ze niet redden, maar schik hebben ze er wel van. En wij ook.
Kraaiende kauwende Kauwen!
Met hoopvolle groet,
Rietje Stelder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten