Moederdag

Lieve vrienden,

Gisteren was het Moederdag. 

Mijn moeder hield ervan. Van alles wat erbij hoorde. Ontbijt op bed, kadootjes, bloemen. Kinderen om zich heen en gezelligheid. Dat was mij met de paplepel ingegoten. Zij was het stralend middelpunt. 

Mijn schoonmoeder had hele andere ideeën. Zij vond dat Moederdag uitgevonden was voor en door de winkeliers. Een commerciële aangelegenheid en te zot voor woorden. Manlief denkt er ook zo over. 

Toen ik veertig jaar geleden, op de vrijdag voor Moederdag, moeder werd, dacht ik: “Yesssssss, ik ben moeder, word dus verwend en krijg iets gezelligs”.

Toen ik een opmerking plaatste met daarin de boodschap, dat ik nu ook moeder was, kreeg ik als antwoord: “Je bent MIJN moeder niet.”

Het maakte de verschillen tussen mijn familie en m’n schoonfamilie pijnlijk duidelijk. 

Nog voor de volgende Moederdag, was mijn eigen moeder overleden......Ik had een kind, maar was niemands kind meer. 

De jaren erna, heb ik mijn schoonmoeder altijd een bloemetje gebracht. Dan was de reactie meestal: ”Die winkeliers hebben maar een goeie eraan.” 

Nu veertig jaar later krijgt mijn schoonmoeder, die inmiddels 99 is, een bloemetje van iemand uit het verzorgingshuis. Ze is er heel blij mee, vertelt ze opgetogen door de telefoon. 

Wij mogen vanwege de Corona, niet komen en dat is ze iedere dag opnieuw vergeten. 

Mijn eigen zoon met vrouw en hond, kwamen 's avonds asperges eten. 

Ik realiseer me, dat het voor mij altijd Moederdag is. 

Mijn kinderen komen bijna dagelijks en dan komen ze in het voorjaar ook iedere week met bossen tulpen of pioenen. 

Met de grote bossen van de kraam langs de kant van de weg ben ik hartstikke blij.

Evenals vroeger met de zelf geknutselde asbakken, fotolijstjes, gekleide handjes en ander soort verwennerijtjes van de kleuterschool en lagere school. Alle werkstukken liggen in een doosje op zolder en ooit zal hij ze vinden. Samen met z’n muziekdoosje, waarvan ik altijd aan het koordje trok voordat hij ging slapen. 

Dan realiseert hij zich wellicht, hoe blij ik er ooit mee was. De verrassingen die door zijn handjes gemaakt waren. Hoe ik het gekoesterd en bewaard heb, totdat hij op een dag mijn huis leeg moest halen….

Maar op Moederdag ben ik vooral dankbaar, blij en trots, omdat hij mij, ZIJN moeder gemaakt heeft. 

Veertig jaar geleden. 

Tijd…als zand door mijn vingers....

Met hoopvolle groet,

Rietje Stelder