Spruitjes

Lieve vrienden, 

 

Elf november........

Soms geloof ik mijn ogen niet als ik iets lees. 

Zo ook afgelopen maandag. 

 

Toen ik vanuit Amsterdam in Beverwijk terechtkwam, wist ik niet, wat ik meemaakte. 

Zingende kinderen aan de deur met een lampion. 

 

Sint-Maarten, Sint-Maarten is jarig vandaag, nu branden de lichtjes, dat ziet hij zo graag. 

Sint-Maarten, Sint-Maarten, daar komen wij aan. Wij krijgen iets lekkers en kunnen weer gaan. 

 

Dan kregen ze een snoepje en het volgende kind stond er alweer. 

 

Sinteremaarten Mik Mak..., stom liedje! 

Thuis werd de buit op een krant gesorteerd. De losse dropjes uit de broekzak van de oude buurman, verdwenen meteen in de vuilnisbak. 

 

Ik kende het niet. In Amsterdam was dat vroeger niet.

Nu wel. Sint-Maarten. 

 

Ik las dat de gemeente Amsterdam iets leuks verzonnen heeft. 

In verband met het nog steeds toenemende aantal Corona besmettingen, moeten de kinderen voor hun eigen ouders zingen. Buiten. 

Voor de deur. 

 

Dan krijgen ze een SPRUITJE!!!!

Ik heb het maar vet geschreven, anders geloven jullie het niet. 

En dan gaat de deur weer dicht. 

Er kan wellicht ook een gezond snoepspel gespeeld worden. Daarvoor kunnen tomaatjes, worteltjes, radijsjes of, daar zijn ze weer, spruitjes gebruikt worden. 

 

Amsterdam wordt Trumpiaans bestuurd. Hier bedoel ik mee, door een stel idioten. 

 

Laat ik dat kind eens iets lekkers geven. Jaaaaa! Een spruitje. Oh lekker mama. Dat is goed voor mijn tandjes hè? 

 

Sodehannes een end op! Het zijn toch geen konijnen???

 

Geef me een appel of een peer, kom ik het hele jaar niet meer. 

 

Mam, wil jij die peer? Ik vind dat niet leuk hoor!!!Ik wil liever die Snickers. 

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

 

Rietje