Klodders

Lieve vrienden, 

 

Toen ik gisteren een gedroogd abrikoosje uit de zak haalde, dacht ik terug aan de verjaarsvisite bij ons thuis. Bij mijn ouders. 

Mijn moeder, die altijd aan lekker eten dacht, maakte voor de koffievisite altijd Klodders. Dat was de naam die mijn moeder gaf aan Boerenmeisjes. 

Gewelde abrikozen in brandewijn. 

 

Mijn moeder had er een handje van, om alles lekkerder te willen maken dan het al was. Ze deed een half pond gewassen abrikozen al een aantal weken voor de verjaardag in een weckpot. Samen met het merg van een vanillestokje en de schil van een sinaasappel. Anderhalf ons suiker erbij en een halve liter brandewijn er overheen. Dan werd de weckpot gesloten en iedere dag omgekeerd. 

 

Op de dag voor de verjaardag werden er amandelen geblancheerd en fijngehakt. Dit hoorde niet bij het recept, maar mijn moeder gaf er zo haar eigen draai aan. 

 

En dan werd de antieke pot van geslepen glas gepakt en daar werden de Klodders ingegoten. Er werd even geproefd. Iedereen kreeg een abrikoos in z’n mond gestopt. Dat deed mijn moeder altijd. 

 

Had ze iets lekker tussen haar vingers en duwde het zo je mond in. Warm gesneden spek, een bonbon je kon het zo gek niet verzinnen. Haar vingers geurden naar gebraden vlees of knoflook. Het maakte niet uit. Alles wat ze in je mond stopte, smaakte heerlijk. 

 

Zo dus ook een Klodder. Als iedereen er één geproefd had, was de pot bijna leeg. 

Luid lachend riep moeder dan, dat ze liever had dat wij het opaten, dan een ander. 

 

Tsja, m’n moeder. 

 

Toen een tante een keer bijna stikte in een stukje gehakte amandel, liet ze dat de volgende verjaardag maar uit het recept. De antieke Klodderpot, staat bij mij te pronken in de kamer. 

Zo jammer dat er een barst in zit, want anders zou ik voor mijn zeventigste verjaardag een keer Klodders maken. 

Misschien doe ik het toch wel. Al is het alleen maar om een ode te brengen aan mijn moeder. 

 

En terwijl ik dit schrijf, zie ik een Roodborstje op de tuintafel hippen. 

Een Roodborstje met een bericht uit de hemel. 

 

Dag moeder, ik hoop dat ze net zo lekker zullen smaken als die van u. 

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

 

Rietje