donderdag 19 november 2020

Eten of dineren

Lieve vrienden, 

 

Als Mozes niet naar de berg komt......

 

Lekker een keer gezellig uit eten mis ik wel. 

Missen we wel, want de zoon begon er ook al over. 

 

Toen zondag de kaarsen brandden en de heerlijke geuren vanuit de keuken me tegemoetkwamen, besloot ik de tafel in de kamer mooi te dekken. 

 

Normaal gesproken eten we in de keuken. 

Daar is ook een gezellige eethoek. 

Maar ik dekte de tafel in de kamer met groen linnen en het groene servies. 

Een groep kaarsen erbij en de glazen gevuld met een heerlijke witte. 

 

Het eten deed ik in de keuken al op de borden en echt, in de kamer, bij kaarslicht, smaakte de pasta met paddenstoelen lekkerder dan in de keuken. Het zag er ook smakelijker uit, op de gekleurde borden, bij kaarslicht. 

 

Iedere dag branden er bij mij in de kamer best veel kaarsen.

Vraagt manlief: “Moet je nou alweer kaarsen kopen?”

Snapt hij niet, dat het zo hard gaat. 

 

Om me heen kijkend zag ik het warme schijnsel van de schemerlampen en in de serre branden op de tafel al piepkleine kerstlichtjes. 

Toen het dessert op was en de keuken weer netjes, heb ik het groene servies in de kast in de kamer gezet. Vast besloten om voortaan gewoon in de kamer te eten. 

 

Te dineren. 

 

Want echt, al moet ik het zelf bereiden, het lijkt of ik in een restaurant zit. 

De sfeer is zo belangrijk tijdens het eten. Kaarsjes, zacht muziekje….

 

Bord op schoot, bestaat bij ons niet. 

Nog nooit gedaan. Alleen met de traditionele Hot Dog op Nieuwjaarsdag. 

Vreselijk, een bord op je knieën en dan iets snijden. Als je pech hebt glijdt het eten zo op je kleren of op de grond. Papieren servet eronder? Helpt toch ook niet. 

Helemaal niet leuk. 

 

Nee, niets voor ons. 

 

Gezellig gedekt, kaarsen aan en een heerlijk diner voor twee. Gewoon thuis. Zonder buis, want dat is ook zo een stoorzender tijdens het eten. 

Maar wat verlang ik naar een heerlijke lunch in ons favoriete restaurant. 

Want we hebben met terugwerkende kracht nog wel een paar dingetjes te vieren. 

 

Als ze weer open mogen, zijn we de eersten. 

 

Zin in. Eindelijk weer iets gekleeds aan en niet zelf koken. 

 

Beter dan wat voor vakantie dan ook. Maar ja, als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan. 

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

 

Rietje

Geen opmerkingen:

Een reactie posten