De conifeer in de voortuin is door de natuur versierd.
Vermomd, als ware het een Spar.
Zonder lampjes.
De okergele tint van de blaadjes van de Suiker Esdoorn, zijn regelmatig over de takken verspreid,
toen ze naar beneden dwarrelden.
Alsof erover nagedacht was.
Als het zo blijft, kan het Kerstmis worden.
Een boom zo schoon door de natuur bedekt,
kan niet overtroffen worden door een geamputeerde boom met lampjes, in de kamer.
Mijn vochtige ogen zullen de dauwdruppels op de conifeer zien schitteren
bij de morgenwijding.
Steeds beter begrijp ik het.
Het wonder van het licht.
Troost en hoop biedend.
Als een kaars, flikkerend in het schemerdonker van een sombere dag.
~Rietje Stelder~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten