Geheimschrijvers

Lieve vrienden, 

 

Door mijn lariekoekjes weten jullie heel veel van mij.

 

Meer dan ik ooit gedacht had te vertellen. 

Toch heb ik heel veel niet verteld en veel zal ik ook nooit vertellen. 

 

Er zijn mensen die zoveel filmpjes van zichzelf maken, dat ze niet meer weten, wat ermee gebeurt en waar ze terechtkomen. 

Zo kun je toch aardig in de problemen geraken. 

 

Maar als je ervoor kiest om te bloggen, zul je toch dingen moeten vertellen en je realiseren dat je jezelf kwetsbaar opstelt. 

 

Dat je dat durft? Dat je dat doet? 

 

Tsja, de geheimschrijvers van deze wereld doen dat niet. Kunnen dat niet. 

Omdat ze zichzelf altijd beter voordoen, dan ze zijn. Zich generen voor hun afkomst en dat camoufleren met een hoop blabla. 

Bekakt spreken, zich volgens de etiquette gedragen en denken dat ze iemand anders lijken, dan ze zijn. 

 

Gelukkig heb ik dat niet. 

Het zal me zo een zorg zijn. 

Hoewel ik nooit het achterste van mijn tong zal laten zien. 

Dus als jullie denken, alles te weten? Echt niet!!!

 

Er zal altijd iets verborgen blijven. Iets dat ik niet vertel, ondanks dat ik een tamelijk open boek ben. 

 

Want één wijze les daar houd ik mij aan:

 

Onthoud dat in tijden van afgunst

De blinde ziet

De stomme spreekt en 

De dove hoort. 

 

En als je nu denkt: als ik niets vertel, zal het altijd verborgen blijven…. Echt niet. 

 

Want er komt een moment waarop je ware zelf zomaar tevoorschijn komt. Het moment waarop de prachtige zwaan herkend wordt als het lelijke eendje dat ze vroeger was. 

Het moment waarop de klok twaalf slaat en Assepoester weer dezelfde Assepoester is, als ze ooit was.

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

 

Rietje