Paddenstoelen

ieve vrienden, 

 

Zoals jullie weten ben ik een mens van details. 

Ik zie alle kleine dingen in de natuur, maar ook in mode en voorzie dikwijls trends. 

Het is me al zo vaak overkomen, dat ik iets mooi vond en het pas een jaar nadien bij anderen in de smaak viel. 

 

Dat heb ik met kleuren en modellen van kledingstukken. Ook ben ik dol op hoeden, maar draag ze veel te weinig. Dit, omdat je er zo op aangekeken wordt. Kijk haar nou!!!

 

Momenteel zie ik heel veel foto’s van paddenstoelen. 

Steeds zijn ze gefotografeerd vanuit een andere camerapositie. 

 

Ik zie in de paddenstoelen mooi geklede dames en heren met prachtige hoeden. 

Soms met hele lange dunne benen. Dan weer met een prachtige baljurk

Sommige dames hebben een geweldige flaphoed op. 

Anderen een sombrero. 

 

De kleur van de gewone paddenstoelen, vind ik niet echt mooi. Dat is een beetje een doodse kleur en die zou ik ook niet zo snel ergens voor kiezen. 

De inktzwam daarentegen, vind ik schitterend. 

Als het een jurk was, trok ik hem aan. Zo prachtig. 

Van slank, zachtgrijs met schubben, aflopend naar gekarteld inktblauw tot zwart. 

 

Het zou een A-lijn cocktailjapon kunnen zijn, gemaakt met Maraboeveren. Ik zie het helemaal zitten. Een Black Tie feestje. 

De dame gehuld in een geschubde inktzwam japon en de heer in een lange slanke paddenstoel smoking, met een prachtige inktzwarte hoed. 

 

Hoe krijg ik dit toch weer bij elkaar gefantaseerd? 

 Ach, een rondje door mijn herfsttuin doet mijn gedachten verdwalen in een feestelijk bos. 

 

Versierd met glinsterende spinnenwebben, die in het herfstzonnetje wel kroonluchters lijken. De regendruppels vormen de kristallen pegels. 

Op de vloer van de balzaal ligt een goudgeel bladertapijt. 

 

Een vogel zingt een aria, en terwijl ik naar hem omhoogkijk, zie ik een prachtig kunstwerk tegen de boomstam gevormd door groot dooiermos, in een onbeschrijfelijke kleur geel. 

 

Dan zie ik een geknakte paddenstoel. Zomaar omgekiept in het gras. 

Wat verschrikkelijk jammer. 

 

Ik herinner mij een foto in het plaatselijk dagblad. Een foto van een misdaad tegen de natuur. 

Onverlaten hadden een hele grote elfenbank van een boom afgetrapt. 

Gewoon helemaal vernield. 

Het tuig, dat van de ouders niet het respect voor de natuur meekrijgt. 

Wat jammer toch, dat zoiets niet standaard op school geleerd wordt. 

 

Want nog steeds zijn er mensen, die het niet begrepen hebben. 

Die niet opgegroeid zijn met respect voor alles dat leeft. Voor planten en dieren. 

 

Als je al geen respect hebt voor de natuur, hoe kun je dan respect hebben voor de mens? 

Soms vraag ik me dat af, als ik weer eens verdwaald ben in mijn sprookjesbos vol van fantasieën. 

Het bos, waarin alles mooi is en in harmonie met de natuur. 

 

Een bos waar vrede is en liefde, voor alles wat leeft of heeft geleefd. 

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

 

Rietje