Wilde weide kaas

Lieve vrienden, 

 

Gisteren was ik bij een bekende kaaswinkel hier in de omgeving. 

Om iets lekkers te scoren voor de weekend borrelplank. 

 

Nou, dat lukt daar wel. Tasje vol, portemonnee leeg. 

De eigenaresse schrijft columns over kaas in mooie bladen. Vriendelijke vrouw met rode blossen op de wangen. Zij maken zelf een tappenade van vijgen, walnoten, honing en sinaasappel. Werkelijk goddelijk. 

 

Terwijl de mannen van mijn roedel over hun nek gaan van kaas, lust ik er wel pap van, hoewel ik er geen kaas van gegeten heb. 

Samen met het schoonkind kan ik een kaasplateau wel aan. 

 

En om de uitleg vraag ik altijd in de winkel. Heerlijk, dat gelul op niks af. 

Zo een kletsverhaal als bij wijnen, kun je ook bij kaas verwachten. 

Net als met wijn, zijn er maar twee soorten voor mij. Lekkere kaas en niet lekkere kaas. 

 

Dus ik kies altijd een dubbel romige kaas, een notige bergkaas en een pikante boerenkaas. Een soort vrouw zoekt boer(enkaas).

 

Bij de kaasjuwelier hebben ze altijd “weesjes”. 

Dat zijn kleine overgebleven stukjes, die voor weinig weg mogen. 

Dus ja, “mijn” denk ik dan. 

 

En er was een stukje “Wilde weide” extra belegen bij. 

Dat is toch een verrukkelijk kaasje. De kaas wordt geproduceerd in een boerderijtje op een eiland in de Kagerplassen (Zuid-Holland).

 

De melk is afkomstig van Montbéliarde koeien en de kaas is strogeel van kleur, met mooi gevormde ogen en wat zoutkristallen erop. Hij heeft een romig milde smaak met een toon van hazelnoten. Pffff

 

De koeien staan tot eind oktober buiten en het gras op het eiland staat vol met bloemen en kruiden. En dat eten die prachtige roodbonte dames. 

Van hun melk wordt die heerlijke harde ongepasteuriseerde kaas gemaakt. Het hele jaar door. 

 

Door de jaargetijden heen, verschilt de smaak. 

Deze kaas wordt hoofdzakelijk geproduceerd voor de kaasjuwelier in de buurt. 

En van deze “Wilde weide kaas, ligt in mijn ijskast thuis, nu een “weesje”. 

 

Speciaal voor mij. Mooi verhaal hè? 

 

Nog mooier dan het verhaal over de wijngaard, waar de zwoele zeewind een ziltig vleugje achtergelaten heeft op de kruidige druiven, met notige afdronk. Op eikenhout gerijpt en in de laagstaande najaarszon gebotteld. 

 

Gedronken uit een prachtig kristallen glas, bij kaarslicht en een knetterend haardvuur, met daarbij een stukje “Wilde weide” kaas. Vergezeld van een tappenade van vijgen. 

 

En ja, ik ben nog steeds aan het lijnen. Maar van erover schrijven word ik niet dik. 

 

Met hartelijke groet, 

 

Rietje