Lieve vrienden,
Een man vertelde mij een verhaal, dat indruk op mij maakte. Daarom zal ik het in mijn eigen woorden met jullie delen. Een zogenaamd nadenkertje.
In een circus zag ik olifanten, leeuwen en tijgers loslopen. Niet aan een ketting of achter hekken. Ze liepen gewoon door elkaar heen. Dat verbaasde mij.
Daarom vroeg ik aan een dierentemmer, hoe het mogelijk was, dat de dieren niet probeerden te ontsnappen.
Hij vertelde mij dat dat eenvoudig was.
Als de dieren klein zijn, en met een touw vastgebonden worden, proberen ze uit alle macht los te komen. Daar zijn ze niet sterk genoeg voor en uiteindelijk geven ze het op. Wanneer ze groter en sterker worden kunnen ze best loskomen, maar ze zijn in de veronderstelling, dat ze het niet kunnen. Dus proberen ze het niet eens.
Die volwassen beesten blijven geketend, omdat ze denken, niet los te kunnen komen.
Net als de dieren geven mensen ook dikwijls op, omdat ze ooit gefaald hebben en denken iets niet te kunnen. Dikwijls worden ze ook tegen gehouden door geloftes die ze ooit aflegden, door de mening van andere mensen, vrienden, bekenden, leraren kortom, door de samenleving.
Door de opgelegde regels van andere mensen, voelen zij zich geketend.
Dit in tegenstelling tot de dieren, die zich niets van andermans mening aantrekken. Zij gaan slechts uit van hun eigen ervaringen.
Laat de mening van anderen je niet in de weg staan. Leef je droom, al is deze bijna onhaalbaar. Gooi de belemmerende ketenen af en blijf je eigen idealen volgen.
Blijf het proberen, net zolang totdat het lukt.
Doe geen dingen meer tegen je zin, want iedereen heeft het recht te leven, zoals hij het zelf wil.
Ben je iets zat? Stop ermee. Voel je je ergens ongemakkelijk? Tijd om ermee op te houden.
Leef je leven zoals jij dat wilt en leef alsof het je laatste dag is.
Met hartelijke groet,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten