Lieve vrienden,
Mijn vader en moeder trouwden in 1956 in het stadhuis aan de Oudezijds Voorburgwal in Amsterdam.
Dat stadhuis was het in 1661 gebouwde Prinsenhof, zo genoemd omdat Willem van Oranje er ooit verbleef. Oorspronkelijk werd het gebouwd als klooster, het Sint Cecilia klooster.
Het gebouw werd in gebruik genomen als stadhuis in 1808 en deed als zodanig dienst tot 1988. In 1926 werd het toenmalige stadhuis verbouwd in de stijl van de Amsterdamse school.
Toen ontstond de prachtige Raadzaal met z’n schitterende muurschilderingen en de meubels in Art Deco stijl.
De Raadzaal werd de trouwzaal. Via marmeren trappen kwam je daar. Om bij dat gedeelte te komen, moest de trouwauto onder de poort door. Een beetje het idee van Prinsjesdag, maar dan anders.
Er zijn van ons gezin vele prachtige trouwfoto’s gemaakt op die binnenplaats en in de Raadzaal. Ik herinner me de foto’s in het trouwalbum van mijn zus. Van mijn ouders heb ik slechts één trouwfoto. Maar daar sta ik wel op!!
Je kon ook aan de gracht trouwen. Onder de luifel. Zo een knullige glazen dakje boven de deur, bood beschutting aan het bruidspaar bij slecht weer. Achter die deur, was een modern ingerichte trouwzaal.
Naar ik me herinner, een beetje goedkoop ingericht. Dus voor het sluiten van een huwelijk kon men kiezen, chique of simpel, daarbij rekening houdend met de smaak of de dikte van de portemonnee.
Toen mijn ouders trouwden was ik vijf. Toen mijn zus trouwde was ik twaalf.
Zelf trouwde ik in Beverwijk. In het toenmalige Gemeentehuis p de begane grond van een flat... en dat is over drie weken 45 jaar geleden.
In 1988 werd het stadhuis van Amsterdam verplaatst naar de Stopera.
Een lelijk gebouw op het Waterlooplein. Ik ben er nog nooit van mijn leven binnen geweest. Ook niet eronder, in de parkeergarage.
Het voormalig stadhuis aan de Oudezijds werd een hotel: The Grand.
Een tamelijk prijzig hotel, waar je een goed hapje kunt eten.
Om iets bijzonders te doen, heeft het hotel op de binnenplaats gedurende de zomermaanden, een strand aan laten leggen.
Op de schitterende historische binnenplaats werd een gigantische hoeveelheid zand gekieperd en via een oranje loper kon je daar onder een parasol, het strandgevoel krijgen. Was je daar, Rie??? Ikke niet.
Hoe weet je dat dan? Gelezen, in die krant van wakker Nederland.
Het was een groot succes onder de “Rich and Famous” van Nederland.
Want ja, je moet wat, als je niet naar een exotisch oord kunt vanwege Corona.
Er zijn ruim 7500 gasten geweest, die graag eten met zand tussen de tenen.
Op de menukaart stond verse kreeft, entrecote met Franse frietjes, oesters, sardines en kaviaar en nog meer van dat lekkers.
En er ís toch een boel van gegeten. Niet te geloven…!
Omdat gisteren de regen met bakken uit de lucht kwam hebben ze de zandberg weer weggeschept. Voor die gelegenheid werd de “Summer closing Soirée” georganiseerd.
En tout “bekend” Nederland was uitgenodigd.
Hoe weet je dat allemaal, Rie?
Gelezen, toen ik na het eten van een bordje kapucijners met spekjes en divers zuur met m’n voeten bij het knisperend haardvuur zat.
Blij dat ik geen zand hoefde te scheppen.
Hoe gek is Nederland?
Nou, zo gek, dat men denkt, dat voetjes in het zand hetzelfde is als voetjes op het strand.
Met hoopvolle groet,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten