Lieve vrienden,
Een nieuwe telefoon.
Tsjonge wat een uitvinding, die IPhone. Echt, idiot-proof, zoals zoon zegt. Hij klaarde het klusje even voor me. Appeltje eitje....
Dit Lariekoekje, overigens de 156e schrijf ik op mijn nieuwe telefoon.
Vanmorgen werd hij bezorgd. De oude was ter ziele, want hij zou voor de derde keer een nieuwe accu moeten.
Tsja en dan kiezen he.
Ik wilde graag dezelfde afmetingen en uiteraard weer de Apple.
Nou, ik heb hem nu in mijn handen en mooi dat ie is.
Ik vroeg me af of alles bewaard zou blijven. Na eerst het hele bestand op de grote computer in The Cloud gezet te hebben, ging het zo eenvoudig.
De oude en nieuwe telefoon naast elkaar gelegd en ik hoorde het niet en zag het niet, maar het gebeurde. Toen het seintje kwam dat het hele gebeuren voltooid was, stond alles op mijn nieuwe telefoon. En zelfs op dezelfde plek.
Vraag me niet hoe het kan, maar geloof me maar gewoon. Het is echt waar.
Ik zit er met verliefde ogen naar te kijken. Nooitgedacht, dat ik een telefoon mooi kon vinden.
Het eerste wat ik ermee deed was een herhaalafspraak maken met mijn nieuwe tandarts. Een leuke lieve meid.
Ze gaat een poging wagen, om een oude kroon te restaureren. Ik wacht af.
Ze moest erg lachen toen ik heel hard op de startknop drukte en Siri, de persoonlijke assistent in de telefoon, mij meteen vroeg of hij mij kon helpen.
Niet zo hard drukken, fluisterde Merel, zo heet de tandarts, me in mijn oor. Het is een sensor, geen knopje.
Oooh, dankjewel lieverd, antwoordde ik, hij is nieuw. Dit is mijn eerste handeling….
Ik zette mijn afspraak in de agenda, die in de telefoon staat en verliet met een brede glimlach het pand.
Thuisgekomen, moest mijn nieuwe IPhone nog volledig opgeladen worden.
Nu is hij 100 procent in gebruiksmodus.
Ik ben er groos mee.
Het is een rode…!
Met dankbare groet,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten