Lieve vrienden,
Ergens in maart begon ik met het schrijven van mijn Lariekoekjes.
Altijd eindigend met hoopvolle groet.
Op zeker moment werd het hartelijke of zonnige groet. Want de situatie betreffende het virus verbeterde.
Iedereen was ervan overtuigd, dat we het virus met elkaar het land uit konden zetten.
Het lukte aardig, maar velen besloten het naar een ander land te gaan brengen.
Niet meer met het vliegtuig, hoewel???
De meesten gingen met de auto.
Naar Spanje, Italië en Duitsland en Frankrijk. En waarschijnlijk nog veel verder. Zo ver mogelijk.
De honger naar het maken van verre reizen moest gestild worden. Want een jaar niet met vakantie kan toch niet.
En de mensen, die het virus wegbrachten, namen soms als souvenir een mutatietje mee.
De kinderen moesten weer naar school, de kroegen waren weer open en vanwege de zogenoemde huidhonger, klapte het spul weer op en daardoor in elkaar.
In mijn woonplaats werden alle 5 havoleerlingen van een bepaalde school naar huis gestuurd. In quarantaine. Dit vanwege een aantal besmettingen onder leerlingen.
De één vertelde het niet aan de ouders, de ander ging gewoon aan de slag bij de slager, vanwege haar zaterdag baantje.
Daar werd ze achter de toonbank gezien door de conciërge van de school, die zijn stukje vlees ging halen. Hij vertelde haar, dat ze helemaal niet mocht werken.
Degene, die het niet aan z’n ouders vertelde, zei tegen z’n moeder dat hij naar school ging en moeder wist van de quarantaine niets af. Hij deed iets anders….
Dit zijn slechts voorbeelden van het overbrengen van het virus. Ik geef niemand specifiek de schuld, maar op deze manier zou het ongeveer kunnen gaan.
En nu zitten we weer met de gebakken peren.
We lopen straks achter het virus aan, zei onze minister-president.
Nou, ik heb een verrassing, want dat is al zo.
Dat gezeur over wel of niet dragen van een mondkapje...
Door het dragen van een mondkapje beschermen we de ander.
Nou, dan zijn we toch ook beschermd tegen de ander, als deze persoon een mondkapje draagt.
Zet zo een ding op je gezicht. Gewoon doen!
Over neus en mond. Niet onder de neus!
Zo helpen we elkaar. Gebruik niet zo een vies stoffen dingetje dat je weer in je, even zo vieze, jaszak stopt.
Gewoon een keurig mondkapje, dat je na gebruik weggooit. En alleen vastpakken bij de elastiekjes. Door het mondkapje kun je ook niet even aan je neus of mond zitten. Want je voelt het mondkapje en denkt: Oh ja.
Laatst zag ik weer een bejaarde zo een smerige zakdoek uit de broekzak halen. Pfffff. Zo vies en niet van deze tijd. Gebruik toch Tempo zakdoekjes of weet ik wat voor merk en gooi ze meteen in de vuilnisbak.
Een flesje of tubetje desinfecterende gel in je zak en in de auto, helpt je op ieder moment aan schone handen. Vergeet de vingertoppen niet!!!
Lieve mensen, het is toch niet zo moeilijk.
Vergeet het nou niet. Maak er een gewoonte van.
Hier gaat het virus niet van weg, maar we kunnen het misschien wel beperkt houden, zodat een lockdown niet nodig is.
Kroeg dicht om 22.00 uur? Als je zo graag wil, begin dan vroeg. Kastelein blij, jij lam.
En laten we proberen de kleine lokale winkels te steunen.
Haal je visje bij de visboer. Iets duurder, veel lekkerder.
Haal een stukje vlees bij de slager. Zoveel lekkerder dan van de grootgrutter. Grutter, het woord zegt het al.
Dat is een kruidenier. Geen slager of visboer.
Dus doe sociaal, koop lokaal!
En blijf gezond.
Met hoopvolle groet,
Rietje
