Uniformen

Lieve vrienden, 

 

Uniformen, witte jassen en mondkapjes. 

Het zijn vermommingen. 

Echt. 

 

Ik zat al met de mondkapjes in m’n hoofd, maar deze week zag ik een bekend viroloog op tv. Zij zit dikwijls in praatprogramma’s. Anna...

Nu zag ik haar in een witte jas...... ik herkende haar niet. Echt niet. 

Terwijl ze geen gezichtsbescherming droeg ofzo. 

 

Op Instagram zie ik foto’s van KLM-stewardessen in uniform en in hun normale kleding of sportoutfit. Zo vreemd. 

Bij de een denk ik leuk, bij de ander denk ik: DOE DAT BLAUWE PAK AAN!!!!

 

Kleren maken de man, luidt het spreekwoord. 

Of de vrouw natuurlijk. 

 

Criminelen krijgen op een foto een balkje voor de ogen, nadat ze eerst tijdens een overval een bivakmuts voor mond en neus droegen. 

Wonderlijk toch? 

Gelaatskenmerken kun je op verschillende manieren verhullen. 

Met verschillende bedekkingen. Zo is iemand onherkenbaar.

 

Wanneer iemand een mondkapje draagt, ga je je toch een voorstelling maken, van hoe iemand eruitziet. 

 

Zo was ik in een polikliniek waar artsen met mondkapjes liepen. Ik ook trouwens. 

Na afloop van de behandeling deed één van de artsen, die ik al meerdere keren ontmoet had, het kapje af. 

 

Ik dacht dat zij een beetje wipneus en vriendelijk lachende mond had. 

Ze was heel lief en gezellig. 

Toen ze haar vermomming afdeed, wist ik niet wat ik zag. 

 

Het was een heel andere vrouw dan ik voor ogen had, of juist niet voor ogen...

Ze zag er anders uit dan ik gedacht had. Heel anders. Waarschijnlijk dacht ze dat van mij ook. 

 

 

Maar als je die knappe dokter met die bruine ogen, in die witte jas ziet.

 

Dan is dat gewoon het baasje van Eppo, m’n kleinhond!!!!

 

 

Met hartelijke groet, 

 

Rietje