Lieve vrienden,
Soms lees ik iets en weet ik niet of ik erom moet huilen of lachen.
Zo las ik in de Telegraaf (het dagblad dat ik alleen lees vanwege het ongeloofwaardige nieuws, Haha, dat zeggen ze allemaal) dat Rob, D66, Jetten gevraagd is, om zaaddonor te worden.
Een moeder had hem dit gevraagd voor haar dochter, die persé BOM wil worden.
En de oma in spé, vond Rubberen Robbie wel geschikt als donor.
Hoewel Robbie het wel een lieve mail vond, zou hij het verzoek helaas niet inwilligen.
Maar gevleid voelde hij zich wel.
Dan ben ik dus het spoor bijster hè.
Ten eerste denk ik dan: “Waar bemoeit de oma zich mee?”
Voor mij zou dit een reden zijn om het contact met m’n moeder te verbreken, hoewel?...... Bloed is dikker dan water.
Ten tweede: “Waarom juist Robbie?” Deze keurige jongen, die zelfs met bril ongeloofwaardig overkwam en zonder bril net uit de Pampers lijkt te komen, kan niet eens geloofwaardigheid zaaien binnen zijn partij, laat staan dat hij met dat zaad nu al iemand kan bezwangeren.
En dan vraag ik me ook nog af: “Waarom heeft Robbie dit op de radio gezegd?”
Zou hij het antwoord niet hebben durven mailen, niet durven zeggen, dat hij het niet doet? Dat hij het niet kan? Niet durft?
Niet met een potje een darkroom in wil, omdat hij bang is in het donker?
Heeft hij het en plein public gezegd, in de hoop dat de oma in spé het zou horen op de radio, het antwoord dat hij niet wilde mailen.
En waarom staat het nu ook nog in de Telegraaf?
En wat ik dan ook niet begrijp, is dat ik er een heel Lariekoekje aan wijd.
En nog het allerminst, dat jullie dit nu met droge ogen zitten te lezen.
Het leven is leuk.
Met een grote grijns,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten