Lieve vrienden,
Er stak een licht zeebriesje op, dat achterin de tuin een heerlijke verkoeling zou geven.
Manlief zette twee stoelen bij de vijver en al snel waaide de wind door onze haren.
Gek, zoveel rust als de tuin mij normaal geeft, zo veel onrust bracht dit plekje mij nu.
Vanachter de schutting met de achterburen klonk het dagelijkse gedrein van de twee
buurpeuters.
Om mij heen kijkend zag ik het frisse groen en de mooie bloemen van de éénjarige Cosmea bruinverbrand droog staan te zijn.
Bruine bladeren dwarrelen uit de bomen naar beneden.
De grote vijver is volledig bedekt met kroos en algen.
Zelfs het stromende water van de vijverpomp irriteert me.
Ik zie dat in het gras grote stuifzwammen staan. Van die grote bollen met in het midden een klein gaatje.
Dan hoor ik de gepensioneerde werkhond van mijn overbuurman, een hondengeleider bij de politie, agressief blaffen en grommen.
De buurman probeert hem met korte commando’s tot rust te brengen.
Ook ruik ik een ondefinieerbare stank.
Waarvan?
Van de vuilnisbakken van de buren?
Niet van mijn bakken, want die staan binnen.
Ik voel mijn zitvlak tintelen door de te harde houten stoel.
Ik besluit naar binnen te gaan.
Binnengekomen hoor ik dat de Sonos zomaar aan is gegaan en het liedje Speedy Gonzales irriteert me dusdanig dat ik de het apparaat onmiddellijk tot zwijgen breng.
Ik zal even wat water bij mijn prachtige boeket gieten.
Terwijl ik de bladeren optil om plaats te maken voor de gieter, komt er een zwerm fruitvliegjes uit het boeket.
Het is warm. Heel warm.
Een hittegolf is fijn, maar soms even niet.
Toch ben ik dankbaar voor alles wat ik heb, wie ik ben en wat ik nog kan.
Ook als het bloedheet is.
Groetjes,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten