Piano

Lieve vrienden, 

 

Daar stond hij. Een piano.

Zomaar op de hoek van een straat. Of eigenlijk op de stoep van een plein. 

Het plein, waar ooit de schrijfster van het Achterhuis woonde. 

Vol in de zon, stond de piano daar te wachten. 

 

Een heel oude piano, met houtsnijwerk boven het klavier. 

De toetsen waren nog van ivoor en aan de zijkanten was het hout flink beschadigd. 

Een ouder echtpaar, keurig gekleed, stond bij de piano. 

De man speelde een melodietje op de toetsen...misschien alleen maar een kwestie van stemmen?

 

De piano stond duidelijk te wachten om opgehaald te worden. Door wie? 

De gemeentereiniging? 

 

Het echtpaar vond dat net als ik, waarschijnlijk doodzonde. 

Maar hoe krijg je een piano daarvandaan naar huis? 

Op de klep van de piano zat een dikke laag stof gekoekt. 

 

Waarschijnlijk had de piano jaren en jaren op een plek gestaan, waar niemand hem meer zag. 

De zijkanten waren vochtig geworden, want dat gebeurt nou eenmaal in die oude huizen. 

Nu was iemand misschien de piano helemaal zat en wist niets anders te bedenken dan bij het grofvuil zetten. 

 

Zou opknappen te kostbaar geweest zijn? 

Hadden de vorige bewoners misschien de piano in het huis laten staan voor de volgende bewoner? Geen idee. 

Wij waren even gestopt op een parkeerplek om onze omgevallen boodschappen te herschikken. Zodoende kregen we het schouwspel mee. 

 

Toen we er een kwartier eerder al langsreden, stond het muziekinstrument er nog niet. Wat zou ermee gebeurd zijn nadat wij weggereden waren? 

Ik kan me niet voorstellen dat hij zomaar naar de stort gebracht is. 

 

Een stuk geschiedenis op de hoek van het plein. 

 

Het plein, dat zo bekend is om de gruwelijkheden die er plaats hadden. 

Misschien stond de piano er al in die tijd. In het huis van één van de bewoners. 

Een bewoner, die alles gezien heeft en zijn mond hield. Of juist zijn mond niet hield. 

Ik weet het niet. Het is zomaar weer een fantasietje. 

 

Maar de piano stond er vrijdag echt. Bruin hout met ivoren toetsen. 

Ergens speelt nu misschien een klein meisje een paar noten op het stuk antiek. 

Misschien een oude man?

 

Ik weet het niet en zal het nooit weten. 

Ik hoop wel dat iemand er nu gelukkig mee is. 

 

Stel dat er een oude man achter zit en speelt. 

De mensen stromen binnen terwijl de muziek klinkt....

 

Sing us a song, you’re the piano man

Sing us a song tonight

Well we’re all in the mood for a melody

And you’ve got us feeling all right

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

 

Rietje

 

N.B. 

Nadat ik dit vrijdag geschreven had, zag ik gisteren een foto van de piano op Facebook. 

Deze foto had een neef van mij gemaakt, toen hij erlangs kwam. 

Toeval bestaat niet!!!