zondag 18 april 2021

Afscheid nemen

Lieve vrienden, 

 

Na Italië is het Verenigd Koninkrijk toch wel mijn favoriete vakantieland. 

Overal op het platteland bijzondere huizen met geweldige inrichting. 

Het enige minpuntje vind ik het eten. Ze weten overal iets onsmakelijks van te maken. 

 

De Engelsen hebben gevoel voor decorum. 

Corona of niet, alles wordt in het Verenigd Koninkrijk strak georganiseerd. 

 

Zo ook de uitvaart van Prins Philip. 

 

Ik ben een soort Royalty watcher en word naar de TV getrokken als er iets koninklijks uitgezonden wordt. In eigen land of in het buitenland. Maakt mij niet uit, ik blijf geloven in sprookjes. 

 

Ondanks Corona zijn de Britten er weer in geslaagd van de uitvaart iets heel bijzonders van te maken. Ondanks, moet misschien wel dankzij zijn. 

 

Alles rondom de uitvaart was geheel volgens de wens van de overledene georganiseerd. 

 

Wat zal hiervoor gerepeteerd zijn! 

 Het geheel was sober, doch respectvol. 

 

De majesteit en haar nazaten werden in de kerk nauwelijks in beeld gebracht. 

 Er was een vierkoppig koor en een achttal blazers. 

Op zeker moment zakte de kist, maar dat was aan het oog van de kijkbuiskinderen onttrokken. 

 

Het meest indrukwekkend vond ik een eenzame doedelzak speler, 

die in getrainde pas door een stille lange gang liep. 

Het geluid van zijn instrument vervaagde langzaam naarmate hij langzaam uit het zicht verdween. 

 

Alsof gezegd werd: “ Old soldiers never die, they just fade away”. 

 

Zo strak georganiseerd is in Nederland onmogelijk. 

Er is altijd wel iemand die uit de pas loopt. Of per ongeluk naar Griekenland vliegt. 

 

Zelfs voor het Britse Koningshuis golden de Corona regels. 

Slechts dertig familieleden waren in de kerk aanwezig. Allen met mondkapje. 

 

Er zou in ons land vast wel iemand in slaap gevallen zijn of z’n masker vergeten zijn. 

Daar niet. 

Ondanks dat ze een premier hebben die eruit ziet als een losbol en ondanks alle relletjes binnen de Royal Family, gaat het opnieuw vlekkeloos. 

 

Toch net even anders dan een begrafenis van Jan met de pet in ons land. 

Dan verschijnt men in spijkerbroek en jack. En BNers vooral met zonnebril. 

Dan val je niet op......

 

Bij ons geldt immers de regel: Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg. 

Een beetje gek is het in mijn ogen om niet netjes gekleed naar een uitvaart te gaan. 

Tsja, ouderwets blijf ik. 

 

Maar dat is nou eenmaal mijn persoonlijk decorum. 

 

Ik moet het eigenlijk goed vinden, dat er veel mensen bij een uitvaart aanwezig zijn. 

Gekleed om meteen door te gaan naar de golfbaan of in stemmig donkere kleding. 

Daar is iedereen vrij in natuurlijk. 

 

Op een dag zijn we allemaal het haasje. Geen ontkomen aan. 

Het is de enige zekerheid die we hebben in het leven. 

 We gaan allemaal dood en zullen tot stof verworden. 

 

Als je dood bent, ben je net als iedereen. Dan is iedereen gelijk. 

 

Of zoals een spreuk luidde die ik eens in een uitvaartcentrum las:

 

“Was hij klein of was hij groot, hier is ieder even dood.

Was hij arm of was hij rijk, dood is iedereen gelijk”

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

 

Rietje

 

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten