Lieve vrienden,
Diederik, de Diederik.
Een jaar geleden kwam hij via de beeldbuis en de radio ons leven binnengewandeld.
De vrolijke, optimistische, glas is half vol Diederik.
Hij nam ons bij de hand met geruststellende uitspraken over het virus.
Het zou goed komen, zei Diederik.
Hij nam zelfs een opstandige jongedame bij de hand en wees haar de weg naar fatsoenlijk gedrag tijdens de pandemie.
Echt, de man die af en toe met zijn zeilboot wegvoer van zijn zorgen, was onze hoop in bange dagen.
We konden het met z’n allen aan.
Als er een vaccin was, dan kwam het goed.
Ik weet niet hoe het met jullie is, maar ik heb Diederik in een jaar tijd zien veranderen van een hoopvolle, opgewekte man, in een zorgelijke man met trieste blik, bij wie het glas bijna halfleeg is.
Gisteren hoorde ik hem zeggen dat de afschaling van maatregelen op korte termijn niet waargemaakt kunnen worden.
Het spreekwoord zegt: Hoop verloren, is al verloren.
Kom op Diederik. Zet nog een keer je schouders eronder.
Iedereen heeft gezien dat je je kapot gewerkt hebt.
Waar ministers omvielen, bleef jij fier overeind met de wind in de zeilen.
We zijn er bijna Diederik!
Nog even en de hele risicogroep is gevaccineerd. Het gaat gebeuren. Heus!
Een jaar lang heb jij ons de weg gewezen.
Nu wil ik jou beetpakken en zeggen: We gaan het doen! Dankzij jouw enorme inzet.
Kop op jongen.
Als het zomer is, mag je wegzeilen. Uitrusten.
Dan hebben we het geflikt man en kun je met trots zeggen dat het een heel klein beetje dankzij jou is.
Dus niet somberen, die laatste maanden. Zet je glimlach op en proost met het glas dat weer half vol is.
Ik heb er vertrouwen in dat het goed komt.
Met hoopvolle groet en blijf gezond,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten