Openbaar Afval

Lieve vrienden, 

 

Toen we op weg waren naar een dorp in de buurt voor een zaterdags taartje, zag ik vanuit de auto een bejaard stel op een bankje langs de weg zitten. Naast het bankje stond een afvalbak van de gemeente. 

 

De twee aten een mandarijn en gooiden de schillen over de schouder zo in het achtergelegen grasveld. 

Wat zouden ze gedacht hebben, toen ze dat deden? 

Dat het daar compost wordt? 

 

Volgens mij niet, als het op een grasveld ligt. 

Maar al was het wel zo. Hoe haal je het in je hoofd om zomaar je afval ergens weg te gooien. 

Er stond nota bene een bak. 

Ik weet het niet hoor wat zulke mensen bezielt. 

 

Vroeger werd alles zomaar op straat gegooid. In de kuilen. 

Daarom zijn er nu drempels...,

Maar serieus. 

Tegenwoordig zouden we ons er toch bewust van moeten zijn dat dat niet kan. 

 

Oh ja, ik heb in de tijd waarin ik nog een schoorsteen op mijn hoofd had, heel wat peuken uitgetrapt op straat. 

En dat door met één voet de twist te dansen. 

 

Een klokhuis van een appel werd ook nog weleens weggegooid. 

Maar nu verzin ik zoiets niet meer. Met mij vele anderen trouwens. 

En dan begrijp ik dus niet waarom iemand over haar schouder de schillen van een mandarijn weggooit. 

 

Ook ben ik verbijsterd van de hoeveelheid mondkapjes, die ik op straat zie liggen. 

Laat ik niet iemand het masker weg zien gooien.

Want dan krijgt hij echt een verbale afstraffing van mij. 

En niet zo zuinig ook. En de blik! Ja DE blik. 

 

Nou, dan laat je het voortaan wel uit je hoofd. 

 

En als ik er dan aan denk dat ik in de afgelopen week nog mensen aanspoorde om beschilderde keitjes op straat te leggen.... Foei!!!!

Of is dat anders? Dat is kunst. 

Tsja, een verkreukeld sompig mondkapje misschien ook. 

Het is net hoe je ernaar kijkt. 

 

Maar laten we niet meer zomaar afval op straat gooien. 

 

Ik heb mijn nieuwe buren er al op aangesproken dat ze een beetje veel katten hebben, die in mijn tuin hun behoefte doen. 

 

We worden vast geen vrienden. En als ze niet uitkijken neem ik weer een eigen hond. 

 

Een kattenmepper! 

 

Met hoopvolle groet en blijf gezond, 

 

Rietje