Lieve vrienden,
Bijna honderd is ze. Je kunt het je bijna niet voorstellen.
Over zes weken wordt mijn schoonmoeder honderd jaar.
Denken we.... Maar het is een mensje van een dag natuurlijk.
Steeds weer komt mijn man verslagen thuis na een bezoek aan z’n moeder.
Ze wil niet uit bed, eet bijna niet meer en valt af.
Hygiëne is een gepasseerd station.
Al vanaf oktober zag hij haar niet met kleren aan. Alleen in nachtkleding of duster.
Zo af en toe krijgt mijn man een berichtje van zijn broer, dat ze aangekleed in de stoel zat.
Bijna dagelijks gaat mijn man naar haar toe.
Dus op zo een berichtje reageert hij dan ook met:
“Ik mag barsten…”
Dinsdag had hij voor oma een afspraak gemaakt bij de kapper.
De verpleging werd ingeschakeld om haar onder de douche en in de kleren te krijgen. Toen hij een kijkje ging nemen bij de kapper, stond haar rollator daar en zat ze in de rollers.
‘s Middags kreeg hij via de app een foto, van de verpleging en daarop stond een stralende oude dame met een keurig gepermanent kort kapsel.
Ze was tien jaar jonger geworden. Echt!
En nu wordt ze dus honderd. Ze is degene die het langst,10 jaar, in het verzorgingstehuis woont en tevens is zij de oudste bewoonster.
Dus nu moet het gevierd worden.
Er is een brief onderweg dat de burgemeester komt.
Wat eerst uit den boze was, wordt nu niet geheel afgewezen door oma.
Maar ze is net zo wisselvallig als het weer, dus we kunnen niets plannen.
We gaan maar een lijstje maken voor als de burgervader toch komt.
Want je hoeft maar op een knopje te drukken en er komt een verhaal. Door haar doofheid blijft zij aan het woord, dan hoeft ze niet te reageren op wat de ander zegt of vraagt. Slim hè?
Wij kennen de verhalen inmiddels woord voor woord.
Maar voor een vreemde is het misschien handig om steekwoorden te hebben.
Zeg nummertje tien en je bent een kwartier verder.
Dan is de koffie met het taartje al op.
Zeg dan Wederopbouw en je kunt meteen na het relaas afscheid nemen.
Maar noem nooit de naam van een zekere Beverwijkse familie, want dat is het verkeerde knopje. Dan gebeuren er opeens vreemde dingen.
Ik zal er verder niet over uitweiden.
Ze wordt “gewoon” honderd, die ouwe taaie.
De meesten van jullie kennen haar niet.
“Is dat jouw moeder?” wordt er soms aan mijn man gevraagd.
En haar “dubbeltje op zijn kant ” zal bevestigend antwoorden.
Maar dat dubbeltje op z’n kant is weer een ander knopje.
Dat knopje zullen we wijselijk niet op het lijstje zetten.
Met hoopvolle groet en blijf gezond,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten