Lieve vrienden,
Gisteren zag ik in een bericht van de kinderboerderij achter ons huis, dat er een kalfje was geboren. Een klein koetje, dus dat is fijn. Dat mag blijven leven.
Ooit was ik getuige van de geboorte van een stiertje, bij dezelfde kinderboerderij.
Wij wandelden met de hond en zagen een koe in barensnood.
Er was niemand van de boerderij bij.
Lichtelijk in paniek, belden we van alles.
De politie, dierenambulance, je kunt het niet verzinnen.
De koe bleef maar loeien.
Eindelijk kwam de beheerder van de kinderboerderij aangereden.
Hij maakte een touw vast aan de poten van het kalf.
De tong, die uit de bek hing was blauw.
De kop hing naast de voorpoten van het kalf.
Met een plof viel het kalf op de grond.
De moeder likte en likte. De beheerder begon met stro te wrijven.
Plotseling kwam er een beweging in het kalf.
Mijn “kennis” riep opgewonden: “Hij doet het!”
Verschillende toeschouwers lieten de tranen de vrije loop.
De beheerder vroeg aan een kleine toeschouwer naar zijn naam “Rick”.
En zo kreeg het kleine stiertje de naam van het jongetje.
Daarna kwamen alle dieren van de kinderboerderij om het kalf heen staan.
Vol bewondering.
Alsof ze wilden zeggen:
“Wees welkom in ons midden”.
Ik denk dat Rick geen lang leven beschoren zou zijn, als stiertje.
Maar enkele weken heeft de kleine Lakenvelder op de boerderij doorgebracht.
De dag na de geboorte van Rick, werd er overigens nog een kalf geboren.
Ditmaal via een keizersnede.
Wat was ik dankbaar dat ik daar geen getuige van was.
Het kleine koetje dat gisteren geboren is, is een Blaarkop.
Ik hoop het koetje op te zien groeien in gezondheid.
Met hoopvolle groet en blijf gezond,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten