Nachtbrakend schuif ik de stoel, piepend, aan.
Door pijn gewekt vraag ik me af, hoelang de dag gaat duren.
Reeds om 05.30 begonnen.
Geen verkeer nog,
krant nog niet klaar voor distributie in het duister.
Het knalroze wonder van de Farmaceut, verdooft
Langzaam klim ik naar bed.
De warmte bedekt mijn slapeloosheid en laat het roze z’n werk doen.
Dankbaar dat de nieuwe dag start om 9.15.
Met krant en koffie.
Overgeslagen uren zijn de beste remedie.
Als tijdverdrijf.
Rietje Stelder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten