Lieve vrienden,
In de stilte van de Corona-kerst
luiden zelfs de klokken niet meer.
Het licht van Mars is beter zichtbaar dan het licht van Kerstmis.
Warrig zit zij in het nog nevelige ochtendlicht in haar groene kerstduster.
Duisternis in haar geest.
Achterkleinkinderen verwarren haar met foto’s op kerstkaarten. Vieze haren. Die ziet ze wel.
Plotseling maakt ze een douche-beweging met haar hooggeheven hand.
“Ze denken, dat ze alles voor elkaar hebben.
Maar dan, deus ex magina, wordt er iets gestrooid. Ja, uit China, Corona. Alles weg”.
De mens wikt….
Met een boos gezicht, weigert ze de Petit Fours, die koffiedames met een sterrendiadeem haar aanbieden.
Ze trekt zich terug in haar eigen mist.
Kerstmist.
Het hoeft niet meer.
Lang genoeg was het mistig.
De warmte van het donzen dekbed, doet haar verlangen naar het licht.
Met hoopvolle groet en blijf gezond,
Rietje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten